- Details
- Hits: 35
Christel van Dyck – Lieve Blancquart Wat betekent het om 60+ te zijn? Hoe kijk je op die leeftijd terug op je leven en op de persoon die je geworden bent? Ga je verder met je professionele leven verder of ga je een stap terug te zetten? En hoe luid klinkt je stem nog in de huidige maatschappij? Allemaal vragen die Christel Van Dyck zichzelf stelde. Ze besloot ze te toetsen bij 12 bekende generatiegenoten. Onder meer Petra De Sutter, Dirk De Wachter, Linda De Win, Christine Mussche en Bart Moeyaert laten in hun ziel kijken. Leeftijdsgenote Lieve Blancquaert zorgt voor stralende, zinderende portretten en geeft zichzelf ook bloot bij Christel. Christel Van Dyck was 35 jaar lang een vertrouwde radiostem in België. Voor Radio2 maakte zij programma’s zoals De Rotonde, waarin ze diepgaande gesprekken voerde. Zij is geboeid door de keuzes die mensen maken in hun leven. Lieve Blancquaert is fotograaf en documentairemaker, bekend voor haar persoonlijke, warme portretten.
Anjo: ’60 en wat nu? Is 60 worden meer een kantelpunt dan 30, 40 of 50 bijvoorbeeld? Dwingender? Ook als je leeftijd niet zo belangrijk vindt, herinneren anderen je er immers wel aan. ‘Hoe lang moet je nog?’ Bedoeld wordt: wanneer ga je met pensioen? En waarom moeten en niet willen, mogen of …? Wat gaat niet meer werken betekenen? Identiteitsverlies, in een zwart gat vallen? Er niet meer toe doen? Of: een nieuw evenwicht zoeken tussen …? Verleden en toekomst misschien of binnen de generaties; als je je ouders verliest en grootouder wordt bijvoorbeeld. Christel van Dyck is blij met haar leeftijd en met wat het leven haar gegeven heeft, ze ervaart een grotere rust in haar leven. Ze is ook benieuwd naar generatiegenoten en heeft twaalf bekende Belgen geïnterviewd. Het zijn boeiende, open gesprekken geworden. Ze stelt hen de vragen die ze haarzelf ooit stelde. Wat betekent die leeftijd? Hoe luid klinkt je stem? Wat zijn je dromen en verwachtingen? Samengevat kom ik op: “wat of wie ga je later worden?”, de vraag die we onszelf en nabije anderen mogen stellen, zo rond ons zestigste jaar. Ik ben begonnen met de gesprekken met de Belgen die ik ken: Bart Moeyaert (geweldige -kinder- boeken) en Dirk de Wachter (psychiater). Bart Moeyaert: “Ik vind nu voldoening en rust in het moment zelf. Ik snak niet per se naar nog meer”. En Dirk de Wachter: “Als je de dood van zo dichtbij in de ogen kijkt, heeft een leeftijdsgetal nog weinig betekenis. Open, heel verschillende gesprekken, ze smaakten naar meer! 60, Et alors? is een prachtig document geworden, ook een soort toetssteen voor mensen die de 60 naderen, maar ook voor alle anderen die nadenken over ouder worden. Van en voor leeftijdgenoten. Voorbeeldig uitgegeven, met mooie portretten. Een prachtig cadeau!’
Titel: 60, Et alors Auteur: Christel van Dyck
Uitgever: Pelckmans
ISBN: 9789463838849
Prijs: € 20,-
- Details
- Hits: 65
Marjon Bolwijn Een uniek gezelschap rasoptimisten: zo zou je de 100-jarigen in Levenslessen van 100-jarigen kunnen noemen. Hun positieve instelling heeft hen vaak door moeilijke tijden geholpen, en zorgde ervoor dat ze met een open blik naar de toekomst keken. In haar gesprekken met 100-jarigen vielen Volkskrant-journalist Marjon Bolwijn een paar dingen op die kenmerkend zijn voor hun uitzonderlijke vitaliteit. Zo woont tweederde nog zelfstandig, gebruikt een meerderheid een smartphone, computer of tablet, rijdt één op de tien nog auto en stappen er drie regelmatig op de fiets. Eén eeuweling breekt zelfs nog wereldrecords schoolslag en borstcrawl.
De levensverhalen van 100-jarigen in dit boek bieden een boeiende kijk op een eeuw geschiedenis door de ogen van onze oudste medeburgers. Of ze nu op hun 16e voor dwangarbeid op de trein werden gezet naar een vreemd land, na de oorlog naar Canada vertrokken, waar het flink ploeteren was om een nieuw bestaan op te bouwen, of als 8-jarige al voor een gezin met twaalf kinderen moesten koken: ze zijn er allemaal 100 jaar mee geworden.
Anjo: ‘We kunnen er maar geen genoeg van krijgen, van de interviews van eeuwelingen die wekelijks in de Volkskrant verschijnen. En in dit tweede deel van Levenslessen vinden we er weer 40. Als vaste lezer is er veel herkenning; velen van hen kwam ik eerder tegen. O ja … dat is hij of zij; elk verhaal op zich met zijn of haar foto geeft de 100-jarige geschiedenis weer van heel verschillende, unieke personen, met – volgens Marjon Bolwijn – een gezamenlijk gebrek: klagen kunnen ze niet. En dat is waarschijnlijk hun geheim. Ondanks oorlogservaringen, ontberingen, bittere armoede, groot verdriet, het verlies van geliefden, een belabberde positie – in het gezin, als echtgenote, als werknemer, zijn ze overeind gebleven en slagen ze er nog steeds in om ons te raken. Voor mij is eens per week zo’n levensverhaal de juiste dosering. Dus het hele boek achter elkaar uitlezen is echt te veel ineens. Als levensles, oppepper, steuntjes in de rug: een aanrader. Mijn oneliner om mee te nemen: “Je bent nooit te oud om iets af te leren.” Van Jaap Fries. Zijn motto: ‘leef eenvoudig en wees jezelf’. Hij heeft ook een recept voor 100 worden: “Elke dag een handje gewelde rozijnen en een lik pindakaas eten. Probeer maar.”
Titel: Levenslessen van 100-jarigen, deel 2
Auteur: Marjon Bolwijn
Uitgever: Spectrum
ISBN: 9789000397204
Prijs: € 24,99
- Details
- Hits: 187
Over de dood en alles er omheen Katharina von der Gathen – Anke Kuhl
'Een tuintje op je buik' is een informatief en kleurrijk boek over de dood, voor nieuwsgierige kinderen. Hoe voelt het om te sterven? Doet het pijn? Wat gebeurt er precies met het lichaam? En waarom is onsterfelijk zijn zo fijn nog niet? 'Een tuintje op je buik' laat uitgebreid zien wat de dood allemaal met zich meebrengt. Van bijzondere rituelen en opmerkelijke sterfgevallen tot de ervaringen van een begraafplaatstuinman en nog veel meer. Met een mix van objectiviteit, warmte, ernst en verlossende grappen behandelen Katharina von der Gathen en Anke Kuhl een existentieel onderwerp.. 'Een tuintje op je buik' is een een hulpmiddel om met je kinderen over de dood te praten. Vertaald door Esther Ottens.
Anjo: ‘Er groeit een tuintje op je buik nadat je dood en begraven bent en er bloemen op je graf zijn gezet. Op de voorkant van dit boek groeien er radijsjes. Dat ...
- Details
- Hits: 389
Filosofie van het late leven - Suzanne Biewinga De vraag naar betekenisvol ouder worden is niet nieuw, maar in de eenentwintigste eeuw volstaan traditionele antwoorden niet langer. Gangbare verhalen kloppen niet: ouder worden is niet ‘jong blijven’ en betekent ook niet alleen maar verlies. Maar wat is het dan wel? In tal van groepsgesprekken sprak filosoof Suzanne Biewinga met oudere mensen over existentiële zorgen, hooggestemde idealen en de weerbarstige praktijk. Aan de hand van klassieke en moderne denkers ontwikkelde ze een nieuwe manier van denken en spreken over het late leven. Door de ervaringen, inzichten en verlangens van ouderen centraal te stellen, komt ze tot heldere inzichten over wat waar, goed en mooi is aan ouder worden – en wat niet. Suzanne Biewinga (1954) promoveerde als zeventigjarige aan de Universiteit van Amsterdam op haar onderzoek naar een nieuwe filosofie van ouder worden als ervaring. Hiervoor was ze onder andere werkzaam als ondersteuner van patiëntenorganisaties en als coördinator van een hospice. Na haar werkende bestaan studeerde zij filosofie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en zette ze haar filosofiewerkplaats op.
Anjo: ‘De ‘De trap des levens‘ is een eeuwenoude afbeelding van de menselijke levensloop, tussen geboren worden en het levenseinde. Eerst de opgang naar het hoogtepunt toe, zo rondom het 50e jaar, daarna ...
- Details
- Hits: 363
De kunst van het leven - Elke Heidenreich Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn. Het is een absurde paradox. Toch is ouder worden een onderwerp dat ons allemaal aangaat. Hoe leren we er zo goed mogelijk mee om te gaan? Kun je een vervuld leven leiden als je oud bent? In dit boek schrijft de 81-jarige Elke Heidenreich op een unieke, vitale, geestige en opwindende manier over wat ouderdom betekent, voor jezelf, voor anderen, voor degenen die je liefhebt. Ouder worden is persoonlijk en eerlijk, maar nooit genadeloos, kortom: wijs. Als je ouder wordt, draag je de gevolgen met je mee van alles wat je in je leven hebt gedaan of nagelaten. Maar je ondervindt ook gelatenheid, omdat je beseft: ‘Het meeste is volstrekt onbelangrijk. Je moet gewoon ademhalen en dankbaar zijn.’
Anjo: ’Ik ken Elke Heidenreich vooral als columnist van het Duitse magazine ‘Brigitte’, maar ze schreef ook een groot aantal boeken, is journalist en tv-presentator van een boekenprogramma. Nu verscheen er van haar hand een boek over oud worden. ‘Altern’ was in Duitsland meteen een bestseller en heeft alles om dat in Nederland ook te worden, omdat Heidenreich fris en authentiek schrijft over oud zijn. Aanstekelijk! Moedig! Iedereen wil oud wórden, niemand wil het zíjn, horen we vaak. Dat geldt niet voor deze 81-jarige auteur. ‘Levensgeluk is de optelsom van gelukkige momenten’, schrijft ze ‘en ...
- Details
- Hits: 401
Mijn werk in de zorg - Thomas van der Meer
Volkskrant-columnist Thomas van der Meer biedt een inkijk in de levens van de meest kwetsbare en doorgaans onzichtbare patiënten: verpleeghuisbewoners en mensen die langdurig zijn opgenomen in een psychiatrische kliniek. Ook toont Van der Meer de pijnlijke gevolgen van jarenlange bezuinigingen: zorginstellingen moeten steeds meer mensen verzorgen voor steeds minder geld. Hoe is het om te werken in een sector die worstelt om het hoofd boven water te houden? '
Anjo: ‘Thomas van der Meer is een bijzondere verteller, een observator, maar vooral ook de verpleegkundige die probeert te begrijpen wat er in de bewoners van een verpleeghuis omgaat. Tussen de regels door geeft hij zijn mening over de ouderenzorg en het landelijke beleid. Zo had minister Conny Helder bedacht dat de norm van twee zorgverleners op acht bewoners ‘een beetje’ kon worden losgelaten. De praktijk: Van der Meer had nog nooit van die norm gehoord; eerder één op zes of zelfs één op tien. De minister noemde ook een innovatie: ...
