Welkom op de website van Denktank60+Noord
Mijn werk in de zorg - Thomas van der Meer
Volkskrant-columnist Thomas van der Meer biedt een inkijk in de levens van de meest kwetsbare en doorgaans onzichtbare patiënten: verpleeghuisbewoners en mensen die langdurig zijn opgenomen in een psychiatrische kliniek. Ook toont Van der Meer de pijnlijke gevolgen van jarenlange bezuinigingen: zorginstellingen moeten steeds meer mensen verzorgen voor steeds minder geld. Hoe is het om te werken in een sector die worstelt om het hoofd boven water te houden? '
Anjo: ‘Thomas van der Meer is een bijzondere verteller, een observator, maar vooral ook de verpleegkundige die probeert te begrijpen wat er in de bewoners van een verpleeghuis omgaat. Tussen de regels door geeft hij zijn mening over de ouderenzorg en het landelijke beleid. Zo had minister Conny Helder bedacht dat de norm van twee zorgverleners op acht bewoners ‘een beetje’ kon worden losgelaten. De praktijk: Van der Meer had nog nooit van die norm gehoord; eerder één op zes of zelfs één op tien. De minister noemde ook een innovatie: de washandjes die op de IC worden gebruikt om mensen te wassen in plaats van een was- of een douchebeurt. Resultaat: je wint tijd en je hebt een tevreden patiënt. Die washandjes worden allang ingezet, verpleeghuisbewoners gaan eens per week onder de douche en dat is vaak een hele operatie. Wil je niet op je vaste douchedag, dan moet je een week wachten … Ik ben blij met de openheid over verpleeghuizen, alle zorg en inzet, vaak onder moeilijke omstandigheden, met hoge werkdruk. Goed dat zorgmedewerkers daarover schrijven: Teun Toebes, Thomas van der Meer bijvoorbeeld. En dat ze ons laten nadenken over menselijkheid en mededogen. Over zorg geven en ontvangen. Hoe we daar zelf mee omgaan. Dicht bij huis en in Den Haag. Gebundelde columns moet je niet achter elkaar uitlezen. Elke dag één is een goede dosering. Dit boek is een aanrader, ook voor Haagse beleidsmakers.’
Titel: Zullen we dan maar heel lang leven
Auteur: Thomas van der Meer
Uitgever: Pluim
ISBN: 9789493339651
Prijs: € 22,99
Anne-Gine Goemans Actueel en urgent verslag op basis van de dagelijkse rapportages van een zorginstelling. Een ode aan alle medewerkers van verpleeghuizen.
'Welke dag is het vandaag?’ ‘Wat een belachelijke vraag. ‘Welke dag is het vandaag, meneer?’ ‘Prima. Ik speel het spelletje mee. Januari.’ De vader van Anne-Gine Goemans verbleef drie jaar lang op de gesloten afdeling van een verpleeghuis. Zijn dementie maakte het hem onmogelijk thuis te blijven wonen. In Dhr. weigert zorg laat Anne-Gine Goemans de rauwe realiteit zien van haar dementerende vader. Zijn verzorgers worstelen met de toenemende agressie en ongeremdheid van hun cliënt, die op zijn beurt worstelt met zijn laatste levensfase.
Anne-Gine Goemans is schrijver, journalist en scenarioschrijver. Haar nieuwste roman, Wondermond, verscheen in 2024.
Anjo: ‘Wat er achter de muren van een verpleeghuis gebeurt, wat het betekent om daar te wonen, mensen te verzorgen en een naaste te hebben die daar woont: je kunt het vanuit verschillende perspectieven beschrijven...
In januari 2025 bezocht ik samen met Mieke Sol het Hoes van de Toal in Beilen. We hadden daar een interssante gedachtenwisseling met Renate Snoejing over het belang van het eigen dialect voor oudere inwoners van Drenthe.
Het Hoes van de Taol heeft een mooi boekje gemaakt met veel voorkomende zinnen die worden gebruikt in de ouderenzorg. In dit boekje is naast de Nederlanse tekst de tekst in het Drents geplaatst. Het heeft een formaat dat past in de zak van de werkkleding van de verzorgende en kan dienen als hulpmiddel voor niet Drents talige verzorgenden in interactie met een client voor wie het Drents de vertrouwde taal is. Zeker in situaties waar sprake is van (beginnende) dementie. Wij waren enthousiast over dit initiatief en het was voor ons ook een eye opener.
Want leef je eens in in de situatie van Willem, geboren en getogen in Garminge. Zijn hele leven sprak en hoorde hij eigenlijk alleen Drents. Hij werkte op een boerderij en de keren dat hij in aanraking kwam met iemand die Nederlands sprak waren schaars. Hij kon het wel min of meer begrijpen maar antwoorden deed hij dan toch in zijn eigen Drentse dialect.
Inmiddels is Willem tachtig en woont nog op zichzelf op de oude boerderij.
Elena Bulay
Een eigen hond – dat is al lang Elena’s droom. Dus als asielhond Jo in haar leven komt, is ze dolgelukkig. Jo is de beste hond ter wereld! Op kleurrijke pagina’s vertelt Elena over de eerste dagen met Jo, over kleine problemen en grote successen. Op informatieve pagina’s leren lezers alles wat ze moeten weten over honden: welke hond past bij jou en jouw gezin? Is er genoeg tijd voor hem? Welk voedsel is het beste? Wat heeft een hond nodig als hij ziek is? Een inspirerend hondenverhaal met waardevolle feitenkennis – de ideale kennismaking met de wereld van honden!
Anjo: ‘Op het eerste gezicht een ‘gewoon’ prentenboek, maar dat is het niet. Het begint al met een omslag om verliefd op te worden. Elena Bulay vertelt en tekent haar eigen verhaal over de hond Jo. Een hond om op te eten, zo zie hij eruit: zijn kop is een mengeling van pienter, droevig en ondeugend.
Het transformatieplan voor verbetering van de palliatieve zorg in Drenthe en Steenwijkerland is goedgekeurd door zorgverzekeraars Zilveren Kruis en VGZ.
Lees het hier (pdf)
memoir - Christien Brinkgreve
Beladen huis is het relaas van een vrouw na het overlijden van haar man. Het dringt tot haar door dat hun huis overwoekerd is geraakt met spullen en zwaarmoedigheid. Terwijl zij de kamers opruimt, ontstaat langzaam weer ruimte in haar gevoelens voor hem. Ze wil terugvinden hoe hij ooit was, hoe zij ooit was en begrijpen waarom hun leven samen is gelopen zoals het is gelopen. Herinneringen komen terug, de doorwerking van het verleden wordt zichtbaar, materiële en psychische verwerking gaan hand in hand. Beladen huis is een moedige memoir over de ruimte die je inneemt in een relatie, in een gezin, in de maatschappij, als moeder en als vrouw. Het gaat over eenzaamheid, angst en keuzes, uit liefde gemaakt.
Christien Brinkgreve (1949), hoogleraar sociale wetenschappen aan de universiteit van Utrecht, schrijft op heldere en trefzekere wijze over vrouwen en mannen, ouders en kinderen, en plaatst hun ervaringen in de context van de tijd waarin ze leven.
Anjo: ‘Het begon voor mij met ‘Margriet weet raad’ - Gevoel, gezag, moraal in Nederland - van Christien Brinkgreve (samen met Michel Korzec -1978). ‘De vrouw en het badwater’, las ik in 1992’, maar er is nog veel meer en
De Nieuwe Route als radicale omslag in democratische besluitvorming - Anke Siegers|
Radicale verandering in besluitvorming is onvermijdelijk. Dit boek beschrijft waarom we niet door kunnen gaan op de standaardmanier van besluiten nemen, waarin het gebruikelijk is dat er vóór mensen wordt besloten. Het effect van de gebruikelijke route in besluitvorming is dat mensen zich niet betrokken voelen bij beslissingen over hun eigen leven, werk, organisatie, omgeving of de democratie. Van gedoe naar gedragen geeft heldere handvatten voor een alternatief dat zorgt voor eigenaarschap en draagvlak bij alle betrokkenen, zelfs wanneer er sprake is van spanningen en conflict. Voor samenleving, overheid en organisaties. Organisatiepsycholoog en groepsconflictbemiddelaar Anke Siegers neemt de lezers in klare taal mee in de Nieuwe Route. Deze paradigmashift en praktische aanpak voor democratische besluitvorming zorgt ervoor dat tevreden, actieve en betrokken inwoners en medewerkers samenwerken met elkaar, met de overheid en met organisaties, ook wanneer het gaat om complexe vraagstukken waarin grote belangen spelen.
Anjo: “Voor wie net als ik betrokken is bij allerlei maatschappelijke besluitvormingsprocessen ...