- Hits: 199
Column van Geesje Nijhof
Herman is 76. Hij heeft een paar moeilijke jaren achter de rug.
Zijn vrouw overleed drie jaar geleden aan corona. Hij had niet goed afscheid van haar had kunnen nemen. Het ging toen allemaal razendsnel. Ze werd ziek, koorts hoesten en steeds benauwder. Ze werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht en een dag later werd ze in coma gebracht op de intensive care. Hij besefte toen niet dat dat eigenlijk al het moment van afscheid was. Toen ze zo slecht was dat ze ging overlijden mocht hij haar nog een keer zien, hij uitgedost in beschermingspak en zijn vrouw verbonden aan slangen en apparaten. Een echt afscheid was er niet.
De scherpste randjes van het gemis zijn er wel af na drie jaar, maar die enorme leegte bij hem blijft. Meer dan 50 jaar deelden ze lief en leed en waren aan elkaar verknocht, vergroeid kun je wel zeggen. Helaas kwamen er geen kinderen. Daar konden ze zich na verloop van jaren bij neerleggen. Als kinderloos echtpaar waren ze heel actief in het dorp. Zijn vrouw als vrijwilliger in het verzorgingshuis en actief in de vrouwenvereniging. En hij besteedde naast zijn werk als leraar veel tijd aan zijn grote hobby biljarten. Hij was echt een topspeler en won vele prijzen. In de biljartclub had hij veel vrienden. Na zijn pensionering gaf hij ook nog regelmatig gastlessen op een MBO school en haalde daar veel plezier uit. De kinderen van familie en ook de kinderen uit de buurt kwamen regelmatig bij hun over de vloer. En Herman was altijd bereid geweest een hand uit te steken als iemand hulp nodig had.
En toen kwam corona, alles veranderde. Voordat zijn vrouw ziek werd sloegen ze zich samen goed door de lockdown periode heen, immers ze hadden elkaar. Maar na haar dood veranderde er iets bij Herman. Eerst was er het immense verdriet over het verlies. Toen hij weer wat meer openstond voor de wereld om hem heen leek daar alles er opeens anders uit te zien. Mensen van zijn leeftijd waren nog heel voorzichtig, nog bang om ziek te worden, de activiteiten waar hij vroeger plezier uit haalde waren nog niet weer opgestart. Waar hij voor corona op verschillend momenten al gemerkt had dat ouderen soms werden vergeten of dat hun mening en inzichten als achterhaald werden afgedaan, zag hij opeens van alles wat hem verontruste. Vooral de houding van jongeren naar ouderen toe raakte hem. Het was hem al overkomen dat hij in de rij voor de kassa bij de buurtsuper opzij werd geduwd door een jonge man die hem aansprak met:” He boomer laat me even voorgaan, jij hebt toch niets meer te doen en kunt wel even wachten.”
Op dat moment was hij te verbouwereerd geweest om te antwoorden en ...
- Hits: 327
Aan de keukentafel vertelde onze oudste dochter me over haar perikelen met haar puberzoon. Terwijl ik luisterde kwamen de herinnering aan haar pubertijd levendig bij mij boven. Wat een gelijkenis in gedrag en reageren van haar zoon en haar. Dit gesprek bleef bij mij hangen en ik stelde mij de vraag: “Wat betekent ouder worden en ouder zijn eigenlijk?” En ook: “Wat is de verbinding tussen ouder worden en ouder zijn tussen drie generaties?” Ik kwam uit op het volgende.
Onze dochter is de oudste van vijf en was een gemakkelijk en vrolijk eerste kind. Met al snel de komst van een zusje en vervolgens een broertje en nog twee zusjes vervulde ze al snel haar rol als oudste. Ze was een zorgzaam en flink kind met oog voor de ander. Op school ging het lekker, ze had veel vriendinnetjes en vriendjes, was sportief en muzikaal. Ze zat op handbal in een fijn team, waar ze zichtbaar van genoot.
Op haar tiende verhuisde ze halverwege het schooljaar van een grote stad in het westen van het land naar een dorp in Drenthe.
- Hits: 632
8 maart - internationale Vrouwendag – Anjo Geluk-Bleumink
Als je zoals ik 75-plus bent, heb je ruime ervaring kunnen opdoen met de vrouwenbeweging. Je hebt kritiek kunnen leveren, mee kunnen demonstreren en dochters en zonen kunnen opvoeden met dit gedachtegoed. In de voorhoede kunnen staan, juist kunnen vasthouden aan tradities in de rolverdeling of … Daar hoorde altijd een keuze bij, die te maken had met solidariteit.
Afbeelding: Fiep Westendorp in ‘Voor de vrouw’ – Gioia Smid (2006)
- Hits: 596
Geesje Nijhof – reflecties op ouder worden
In mei was ik tien geworden en mocht ik voor het eerst meehelpen met de straatversiering voor ons Middendorp voor het school- en volksfeest. Dit feest werd iedere drie jaar gehouden in september en de voorbereiding ervan was al een feest op zich. Werken aan de versiering gebeurde in het geheim want het Noordeind en het Westeind – de andere buurten in ons dorp- mochten absoluut niet weten wat we maakten.