Details

Gepubliceerd: 13 april 2021

Hits: 77

Wat de dood je kan leren over het leven - Annemarie Haverkamp

'Het nu is het enige wat ik heb.' Ismaël Lotz (43)
'Ik nam me voor elke dag een lievelingsdag te laten zijn.' Geneviève Verberk (58)
'Als ik niet ziek was geworden had ik nooit met deze passie geleefd.' Jip Schreibers (25)

Wat doe je als je nog maar kort te leven hebt? Annemarie Haverkamp interviewde twee jaar lang mensen die binnen afzienbare tijd zouden komen te overlijden. Ze vroeg naar hun angsten, hun dromen, hun plannen en het onvermijdelijke einde. Gesprekken die aanvankelijk over de dood leken te gaan, zeiden uiteindelijk veel meer over het leven. Wie nog maar beperkt de tijd heeft, begrijpt waar het echt om draait.
Haverkamp sprak ook met diverse deskundigen over doodgaan en verdriet. Ze leerde hoe belangrijk het is te blijven luisteren naar mensen in de rouw.

Anjo: “Een boek met ruim 70 korte verhalen van mensen die nog maar kort te leven hebben; volwassen mensen van allerlei leeftijden, elk met hun eigen (ziekte)geschiedenis, hun unieke kijk op sterven, de dood en op het leven. De verhalen worden afgewisseld door interviews met deskundigen: een anatoom, geestelijk verzorger, uitvaartverzorger, rouwdeskundige en de longarts Sander de Hosson. Een boek dat inzicht geeft in de levens van mensen met een beperkt perspectief. Als dromen van het Noorderlicht willen zien teruggebracht worden tot nog eenmaal een weekendje kamperen net over de grens met België. Als je alles voor het laatst gaat doen of juist plannen maakt en een leukedingenkalender maakt. Intenser gaan leven, genieten in het klein, koesteren van wat je gehad hebt. Allemaal lessen voor lezers, om over na te denken en je te realiseren dat ze ook toe te passen zijn als de dood je niet op de hielen zit. Dit is geen boek om van kaft tot kaft in een keer uit te gaan lezen. Veel te veel. Het is dan ook geen gewoon ‘leesboek’, maar vraagt erom dat je je in de beschreven mensen verdiept, hun inzichten probeert te begrijpen of juist niet. Waarom zoveel korte teksten? Elk gesprek bestaat uit een fotopagina en tweeëneenhalve pagina tekst. Waarom niet veel minder gesprekken, maar uitgebreidere interviews, met meer context? Dit boek heeft het euvel dat een boek met verzamelde columns ook heeft: als je ze achter elkaar zet, is hun impact kleiner. Een mogelijkheid die mij bevallen is: lees af en toe één of twee gesprekken, niet meer. “

Titel: Ik heb geleefd
Auteur: Annemarie Haverkamp
ISBN: 9789048856145
Uitgever: Lebowski
Prijs: € 22,99

Details

Gepubliceerd: 02 april 2021

Hits: 86

Selma Lagerlöf en Bette Westera

‘De wonderbare reis van Nils Holgersson’ is inmiddels niet meer weg te denken uit de kindercanon, een echte klassieker van de hand van de Zweedse Selma Lagerlöf. Nils leidt een heel gewoon leven op een boerderij in Zweden, maar op een dag verandert alles. Dan wordt Nils per ongeluk halsoverkop meegevoerd door een groep ganzen op een duizelingwekkend avontuur door heel Zweden. Zo begint zijn wonderbare reis. ‘De wonderbare reis van Nils Holgersson’ is een geliefde klassieker. Bette Westera maakte een sprankelende hertaling, spannend en leesbaar voor een hele nieuwe generatie. Haar hertaling werd door Martijn van der Linden voorzien van prachtige, schilderachtige illustraties.

Anjo: ’Beter laat dan nooit, dacht ik toen ik aan Nils Holgersson’ begon. Had ik het maar eerder gedaan, wat een prachtig boek! Het meer dan 100 jaar oude (uit 1906/1907) boek, dat in vele talen is vertaald, verfilmd en is bewerkt tot tekenfilmseries, is opnieuw verteld door niemand minder dan Bette Westera en uitgegeven met illustraties van Martijn van der Linden. Het gaat over een jongetje dat zijn ouders hoofdbrekens bezorgt, omdat hij lelijk doet tegen dieren en mensen en lui is; kortom hij wilde niet deugen. Zelfs ganzenhoeder zou niets voor hem zijn. ‘Heeft hij wel een hart?’, vragen zijn ouders zich af. Voor straf tovert een kabouter hem klein, hij is nu zelf in een kabouter veranderd. Hij is niet alleen klein, maar hij kan nu ook de dieren verstaan. Als hij plotseling op de rug van de tamme gans Mårten belandt, is dat het begin van zijn avontuurlijke, spannende reis over 25 verschillende Zweedse landschappen, die er allemaal verschillend uitzien en eigen inwoners en tradities hebben. Daaraan kun je zien dat het boek oorspronkelijk bedoeld was als aardrijkskundeboek. Lagerlöf zou een leuk en leerzaam boek over Zweden schrijven. Het boek begint dan ook met een handleiding en met tips om de Zweedse namen goed uit te spreken. Dat helpt bij het (voor)lezen. De nieuwe ‘Nils’ is voorzien van geweldige illustraties van Martijn van der Linden. Voor wie zich afvraagt of Nils een kabouter blijft: bij zijn thuiskomst heeft zijn moeder rimpels en is zijn vader grijs en is hij weer gewoon groot; Nils is voor altijd een vriend van de dieren. Een boek voor jong en oud(er). Om zelf te lezen, maar ook een fantastisch voorleesboek.

Titel: De wonderbare reis van Nils Holgersson
Auteur: Selma Lagerlöf en Bette Westera
ISBN: 9789025772239
Uitgever: Gottmer Kinderboeken
Prijs: €25,99

Details

Gepubliceerd: 02 april 2021

Hits: 67

Sjoerd Kuyper & Sylvia Weve

Meneer Droste is nachtwaker van het Kinderboekenmuseum maar gaat binnenkort met pensioen. Hij weet dat het afscheid hem zwaar gaat vallen het liefst wil hij in het museum blijven zoals al die schrijvers en tekenaars die daar met hun boeken en schetsen en manuscripten en portretten voor eeuwig een plek hebben gevonden. En dus besluit meneer Droste een boek te schrijven. Maar schrijven is een stuk moeilijker dan hij dacht. Zijn kleinzoon Tiuri kent zijn diepste wens en besluit dat er een boek over meneer Droste geschreven moet worden!

Anjo: “Op de verlanglijst voor de negende verjaardag van Tiuri staan zijn grote wensen, zoals ‘een zusje dat ook 9 is’ ,’dat oma weer leeft, ‘geen plastic meer in de oceanen’ en … ‘een nacht met opa in het museum’. Een rijtje onvervulbare wensen, maar een nachtje museum zou moeten kunnen. En dat gebeurt. Het wordt een geweldige nacht, waarin Tiuri alles mocht zien. Opa bekent dat hij had geprobeerd een kinderboek te schrijven, maar dat het mislukt was, ook de tekeningen die hij erbij had gemaakt. Allemaal flauwekul, vind hij. Opa en Tiuri bedachten dat het eigenlijk veel beter was om iemand in een boek te zijn dat de schrijver van het boek. De volgende morgen maakt hij alvast de verlanglijst voor zijn tiende verjaardag. Eén wens was anders dan de wensen voor zijn negende verjaardag: ‘dat een schrijver een boek over opa schrijft.’ Ze vonden een uitgever en een schrijver en Tiuri maakte opnieuw een wensenlijst, maar dan met de zeven dingen die hij in het boek wilde hebben over opa. Maar wat stond er eigenlijk in het boek dat opa mislukt vond?

Een heerlijk boek over boeken, schrijvers, de band tussen opa en kleinzoon en het Droste-effect natuurlijk. Met mooie vondsten, waardoor het boek spanend blijft. De illustraties van Sylvia Weve zijn kunstwerkjes op zich. Om in te lijsten! Voorbeeldig uitgevoerd ook. Echt een boek om voor te lezen en samen van te genieten.”

Titel: Meneer Droste van het Kinderboekenmuseum
Auteur: Sjoerd Kuyper 
ISBN: 9789089673404
Uitgever: Hoogland & Van Klaveren
Prijs: €19,90

Details

Gepubliceerd: 02 april 2021

Hits: 144

De wijsheid van de tweede levenshelft - Frits de Lange

Frits de Lange biedt in ‘Eindelijk volwassen’ een even tegendraads als inspirerend verhaal over ouder worden.
‘Ik wil met dit boek een voorstel doen voor een ander script voor de tweede levenshelft, dat je helpt om er zin in te krijgen.’ Geloof je in het ideaal van de leeftijdsloze oudere? Of zie je ouderdom vooral als verval? Waar het eerste beeld een illusie verkoopt, is het tweede een domper. Frits de Lange geeft een eigenwijs derde scenario: de wijze oudere. In de tweede levenshelft leren we onszelf beter kennen en relativeren. Dat helpt je om met meer compassie naar de wereld te kijken, je in te spannen voor toekomstige generaties en minder bang te zijn om te sterven.

Anjo: “in gesprek over ouder worden met zorgprofessionals kreeg ik vaak te horen dat het een fase van vooral verlies en verval was. Van telkens minder en moeizamer. Ik vroeg me af waar dan de uitdaging zat, de winst tegenover het verlies. Mijn winst. Op zoek daarnaar leverde dat uiteindelijk een lijstje op waarmee ik aan de slag ging. Gaandeweg kwam ik echter steeds vaker de ‘trap des ouderdoms’ met de tweede levenshelft als een onaantrekkelijke, letterlijk donkere fase. Bij ouderen zelf, maar zeker ook bij 65-minners, beleidsmakers en zorgprofessionals bijvoorbeeld. Geen wonder dat 65-minners angstvallig vasthouden aan forever young en andere uitstelstrategieën. Oud en afhankelijk zijn is voor dummies. Het leven begint bij zestig, of zelfs nog later, en is natuurlijk één groot feest, tot en met het uiteindelijk voor iedereen onvermijdelijke afscheid aan toe: ‘succesfull ageing’. Volgens De Lange is gezond ouder worden een goed streven, maar hij verbindt dat met wijsheid: wijs worden om jezelf minder in het middelpunt te plaatsen. Dat heeft uitleg nodig, omdat oud in combinatie met wijs niet altijd een gelukkig paar oplevert. Niet bij iedereen komt wijsheid immers met de jaren. Maar we kunnen wel in wijsheid groeien. ‘Ek mis myzelf steeds minder’ – deze zin van de Zuid-Afrikaanse dichteres Elisabeth Eybers blijkt essentieel: jezelf niet meer zo belangrijk vinden, maar je opgenomen weten in een groter geheel. Wijsheid is dan: zelfkennis die uitmondt in relativering van het ego. De ultieme zelfrealisatie vindt plaats als je jezelf zo goed leert kennen dat je de gerichtheid op jezelf kwijtraakt en je durft toe te vertrouwen aan een geheel dat groter en sterker is dan jezelf. De Lange neemt ons aan de hand van de filosofie en de gerontologie en ook de Bijbel, poëzie en mystiek mee op een zoektocht naar wat wijsheid is. Een eigen weg, waarbij voor hemzelf het doel nog niet bereikt is. Zo gaat iedereen zijn eigen eigenwijze weg. Voor mij zijn de inzichten die De Lange hiervoor biedt, heel behulpzaam. Een boek om zelf te lezen, maar vooral ook om met anderen te bespreken, ervaringen uit te wisselen en van elkaar te leren. Ook om, zoals De Lange het zelf zegt: met meer compassie naar de wereld te kijken, je in te spannen voor toekomstige generaties en minder bang te zijn om te sterven. “

Titel: Eindelijk Volwassen
Auteur: Frits de Lange
ISBN: 9789025907853
Uitgever: Ten Have
Prijs: € 20,99

Details

Gepubliceerd: 08 februari 2021

Hits: 164

Hoe lees je poëzie   Ellen Deckwitz

Mensen deinzen vaak achteruit als ze het woord poëzie horen: te moeilijk, niks voor mij. Maar het is wél iets voor jou. Ellen Deckwitz legt uit waarom, biedt een helpende hand en neemt je mee langs de vele ontroerende, dramatische, ronduit hilarische en verbeeldingsrijke paden die de poëzie rijk is. Dit gaat niet over grasmaaien is poëzie voor dummy’s, een heerlijk boek dat niet alleen over lezen, maar ook over leven gaat. Ellen Deckwitz (1982) brengt haar poëzie over de hele wereld ten gehore, schrijft voor NRC Handelsblad en maakt met Joost de Vries de veelbesproken literaire podcast Boeken FM. Ze won een huifkar vol prijzen, gaf les over de dichtkunst op de Rijksuniversiteit Groningen en in Het Klokhuis en is een graag geziene gast bij diverse televisieprogramma’s. Van haar hand verschenen onder andere Olijven moet je leren lezen en de bekroonde bundel Hogere natuurkunde.

Anjo: “Gedichten zijn overal: op straat, op gebouwen, in liedjes en films. Ze kunnen je raken, je een leven lang bijblijven, worden getatoeëerd op armen of krijgen miljoenen likes op Instagram. Er zijn gedichtenroutes om te wandelen en te fietsen en toch staan gedichtenbundels zelden in de boekentoptien. Ik had me voorgenomen om vaker gedichten te gaan lezen, had zelfs een lijstje met dichters klaarliggen. Misschien zaten de tekstverklaringen van vroeger op de middelbare school wel in de weg; ik vond vaak wat anders dan de leraar als hij vroeg naar ‘de bedoeling achter de tekst’. Dat doet Deckwitz niet. Ze wijst aan, geeft tips, brengt je op een aanstekelijke manier op nieuwe gedachten, omdat gedichten – zoals zij het zegt - je een extra paar ogen geeft en het geweldig is om het gevoel te hebben dat wat je leest speciaal voor jou geschreven is. ‘Gedichten als reddingslijnen, alleen al door de wetenschap dat je niet de enige bent. Stukjes wrakhout om even te kunnen dobberen en bij te komen van het donker dat je omringt.’ Een fijn, persoonlijk en aanstekelijk boek dat ook nog eens prachtig is vormgegeven.”

Titel: Dit gaat niet over grasmaaien
Auteur: Elle Deckwitz
ISBN: 9789083095318
Uitgever: Pluim
Prijs: €19.99

Details

Gepubliceerd: 08 februari 2021

Hits: 129

Sjoerd Kuyper en Annemarie van Haeringen

Momenteel zijn er wereldwijd 80.000.000 mensen op de vlucht. Bij zulke verbijsterende cijfers verdwijnen de gezichten achter de getallen .In zijn gedicht 'Mensen met koffers' schetste Sjoerd Kuyper het gevoel van ontheemding van deze vluchtelingen. Annemarie van Haeringen maakte twaalf portretten bij de tekst en gaf de mensen weer een gezicht.

Anjo: “Niet zo gek dat het gedicht uit dit boek mij bekend voorkwam. Het komt uit de bundel ‘Alleen mijn verhalen naam ik mee’(1998) van Kuyper. In ‘Mensen met koffers’ zijn mensen met hun hele hebben en houden in een koffer, op de vlucht. Ze gaan over de wereld, van oorlog naar vrede, van honger naar brood … Op elke dubbele pagina van het boek staat een regel van het gedicht en een portret. Op het eerste schutblad zijn er veel koffers en maar een zwemvest te zien, op het laatste schutblad maar een koffer en veel zwemvesten. Aan het einde van de tocht is een reddingsvest het enige dat is overgebleven. Het boek vertelt vooral een geschilderd verhaal, het verhaal van vluchtelingen uit verschillende landen, met angstige of starende gezichten. Tegen een achtergrond vol vlekken en krassen die Annemarie van Haeringen tekende: mensen van Aziatische, Afrikaanse afkomst – zwart tegen een donkerblauwe achtergrond, zodat alleen de ogen goed zichtbaar zijn - , met een Jodenster, een hoofddoek, een lichte of een donkere huid. Mensen op zoek op zoek naar een plek, met de dood in de ogen of nog een sprankje hoop? Een aangrijpend boek, waarbij het gedicht en de tekeningen samen het verhaal vertellen. Een boek voor mensen van alle leeftijden vanaf een jaar of 8. Mooi om in de klas of met kleinkinderen te bekijken en te bespreken. Een schrijnend onderwerp dat op een indrukwekkende manier in beeld is gebracht.”

Titel: Mensen met koffers
Auteur: Sjoerd Kuyper en Annemarie van Haeringen
ISBN: 9789089673374
Uitgever: Hoogland & Van Klaveren
Prijs: € 17,50

Details

Gepubliceerd: 29 januari 2021

Hits: 166

Liefdevol en geestig portret van een (on)alledaags vrouwenleven in de twintigste eeuw
Sander Donkers

'Een trap boent men van boven naar beneden, anders maak je met je knieën de net verrichte arbeid ongedaan. In de tijd dat de traptreden moesten drogen nam Tante Jo dan het bushokje voor de deur even mee'

Johanna Adriana Roelofs, 'Tante Jo', werd geboren in 1909, kort nadat de tram elektrisch werd. Ze groeide op in het vooroorlogse Rotterdam in een familie met zeven kinderen, maar zou nooit in de gelegenheid komen zelf een gezin te stichten. En er liep wel meer niet zoals ze het gehoopt had.
Als eind jaren zestig in Amsterdam haar achterneef Sander wordt geboren, neemt haar leven een onverwachte wending. Terwijl Sanders ouders de veranderende tijdgeest in het 'magies centrum' omarmen, ontfermt zij zich over hem en maakt elk weekend in huize Donkers de boel aan kant. Daadkrachtig, eigengereid, maar ook ietwat wereldvreemd bewoog zij zich door het leven, immer met een poetsdoek in de hand.
Tante Jo is een klein monument voor een verdwenen menstype.

Anjo: “Het moet zo gegaan zijn: Sander Donkers kreeg zoveel reacties op zijn mini-columns over zijn tante Jo - 150 woorden op de voorpagina van De Volkskrant – dat hij besloot er een boek van te maken. Terecht! De miniatuurtjes zijn uitgebreid met tekst en foto’s. De zoektocht bleek een doos van Pandora met herinneringen, nieuwe feiten, anekdotes en de familiegeschiedenis. Hij vond zelfs een cassettebandje waarop tante Jo samen met hem te horen is. 25 jaar na haar overlijden schrijft hij een monument voor tante Jo en schetst daarbij ook een goed beeld van de tijd van toen, van een bijzonder vrouwenleven in de vorige eeuw. Jo overleed op haar negenentachtigste, in het ziekenhuis, ‘In een halfleeg uitvaartcentrum, nadat de stem van Marco Borsato was verstomd, sprak ik een paar dagen later woorden die tekort schoten’. Nog altijd bakt hij aardappeltjes in haar pan, half roomboter, half Croma. Het moet bruisen. ‘Voor de rest is het lastig te zeggen hoe mensen voortbestaan, behalve dat het soms in alles is.’    

Ik had ook een Jo, geen tante, maar onze ‘werkster’. Ze kwam bij ons schoonmaken en vertelde tussen het poetsen door de meest onwaarschijnlijke verhalen over haar gezin en familie. Voor mij onwaarschijnlijk, maar ze waren echt gebeurd. Jo had een zwaar leven, was klein behuisd, arm, ze had een gezin en er waren altijd problemen; van alles liep mis. Voor mij was ze een soort zonnetje. Ik keek uit naar haar komst en verhalen en later werd ze een soort bondgenoot. Een lieverd die ook een monument verdient. Zou het aan de naam Johanna liggen? ‘Tante Jo’ is een prachtig boekje. Goed, beeldend geschreven en mooi uitgevoerd.“

Titel: Tante Jo
Auteur: Sander Donkers
ISBN: 9789048859139
Uitgever: Lebowski
Prijs: € 15,00

Details

Gepubliceerd: 14 december 2020

Hits: 174

Sonja Barend Grande Dame Sonja Barend beziet de wereld van nu. Als programmamaker mocht Sonja Barend van de VARA alles maken wat ze wilde. Het gaf haar de mogelijkheid zich te bemoeien met wat er om haar heen gebeurde. Nu de wereld om haar heen tot stilstand is gekomen komt het terug, de wil zich uit te spreken, haar gedachten over de wereld om haar heen te formuleren. ‘Kwesties en problemen lijken regelmatig op een variant van die van jaren geleden,’ schrijft ze in De appel in het paradijs. ‘Ze zijn niet nieuw maar anders. Vaak ben ik verbaasd dat ze niet sneller worden opgelost door mensen met ervaring, die net als wij, vrijwel alles al eerder hebben meegemaakt en kunnen putten uit de kennis die ze toen hebben opgedaan.’ Of het nu gaat over racisme, politiek, opvoeding, of het milieu, geen onderwerp ontkomt aan de pen van Sonja Barend. Haar stem is helder en even krachtig als in de bestseller Je ziet mij nooit meer terug.

Anjo: “Een heerlijk boekje! Natuurlijk kennen we Sonja Barend van haar tv-uitzendingen. Hoe is het nu met haar, wat doet ze en wat vindt ze van de wereld om haar heen. In Amsterdam en in haar huis in Frankrijk, waar ze ook regelmatig verblijft? Een kleinere wereld, door de corona-crisis, maar ook doordat de grote vergezichten van toen kleine observaties zijn geworden. Ze is niet zo van het terugkijken en van ‘vroeger was alles beter’, maar schrijft ze ‘we zeurden wel een stuk minder’. Waarom zetten wij onze ervaring als ouderen niet in om vraagstukken snel op te lossen in plaats van dat jongeren te laten doen? De beeldvorming van ouderen: het NOS-journaal moet bakken vol bingo-spelende bloemetjesjurken hebben in plaats van die niet-uitzonderlijke mensensoort als vertegenwoordiger van ‘oud’…! Het motto van haar boekje: ‘Als er een partij bestond van mensen die niet zeker weten of ze gelijk hebben, dan zou ik er lid van worden. (Albert Camus).’ Het moest een klein boekje worden. Het is een eigenzinnig, krachtig juweeltje geworden, sober en helder. Een prachtig cadeautje ook.”

Titel: De appel in het paradijs

Auteur: Sonja Barend

Uitgever: De Bezige Bij

ISBN: 9789403194509

Prijs: € 12,99

Details

Gepubliceerd: 14 december 2020

Hits: 205

Hoe een oeroud ambacht onze levens verbindt – Loretta Napoleoni

Napoleoni onderzoekt de kracht achter het oeroude ambacht breien. Ze laat zien hoe de breikunst de mens helpt overleven en verbindt haar met sociaal-economische en politieke veranderingen wereldwijd.
Terrorisme- expert Loretta Napoleoni breit al haar hele leven. Breien is troostrijk en zorgt voor rust in je hoofd. Meer dan dat: het is een prachtige metafoor van het leven. Napoleoni laat in dit boek zien dat de breikunst de mens hielp overleven, hoe vrouwen er geschiedenis mee schreven en elkaar daarbij van generatie op generatie kennis en levenslessen doorgaven. Met het breien als leidraad verbindt zij sociale, economische en politieke veranderingen in het oude Egypte en Peru met het moderne Mongolië. Van de spinning bees in de Amerikaanse Onafankelijkheidsoorlog en de breispionnen in de Tweede Wereldoorlog komt zij via het antimaterialisme van de hippies terecht bij het wildbreien tegen klimaatverandering. Aan de hand van recente neurowetenschappelijke ontdekkingen belicht Napoleoni daarnaast de effecten van breien op lichaam en geest. In dit boek ligt ook een persoonlijke ontdekkingsreis besloten. Napoleoni deelt ruimhartig de wijze lessen en onweerstaanbare adviezen van haar grootmoeder, die haar als kind het ambacht leerde, evenals een tiental eenvoudige succespatronen om meteen de draad op te pakken.

Anjo: “Mijn eerste gedachte bij dit boek: hebben wij dit ambacht uit zijn verband gerukt, onderschat, miskend? Het antwoord moet wel ‘ja’ zijn. De meeste mensen van mijn generatie hebben breien geleerd op de toenmalige lagere school. Met klamme handjes uiteindelijk een inktlap of een poppenjurk af gekregen: stijf, eindeloos uitgehaald, met zichtbare fouten. En zodra het niet meer hoefde, de pennen nooit meer aangeraakt. Ik ben altijd blijven breien. Als je je draai eenmaal gevonden hebt, maak je de mooiste dingen en komen er wondertjes uit je handen. De mogelijkheden zijn eindeloos en de combinatie van patroon en materiaal zorgt voor verrassingen. Je kunt altijd de breipennen weer opnemen. Het gaat net snel (of langzaam) genoeg om de regie te blijven houden. De draad is snel op te pakken. Intussen zit breien weer in de lift. Kijk maar eens in de winkel van Juffrouw Lanterfant in Groningen, bijvoorbeeld. Mannen breien ook, denk aan Kaffe Fasset, Arne en Carlos. Kijk naar de hogere breikunst van Loret Karman. De mogelijkheden zijn eindeloos. Napoleoni voegt een dimensie aan breien toe waarbij ik nooit had stilgestaan: breien is pure hersentraining; ook een middel voor vrouwen om bij elkaar te komen en van elkaar te leren. Soms pure noodzaak: gebreide kleding werd keer op keer uitgehaald om er wat nieuws van te breien. Alle eindjes aan elkaar geknoopt. De patronen achter in dit boek helpen niet om aan de slag te gaan: ze zijn te moeilijk, zeker voor beginners en hebben onduidelijke tekeningen. Jammer! De garensoorten zijn niet in Nederland verkrijgbaar en … brei nooit een katoenen bikini!”

Titel: De kracht van breien – hoe een oeroud ambacht onze levens verbindt

Auteur: Loretta Napoleoni

Uitgever: Balans

ISBN: 9789463821216

Prijs: € 21,99

Details

Gepubliceerd: 14 december 2020

Hits: 170

De lege hemel van Marjan Slob is een kleine filosofie van de eenzaamheid. Het woord ‘eenzaamheid’ zingt rond. Bezorgde beleidsmakers nemen maatregelen om de eenzaamheid onder geïsoleerde hoogbejaarden en gamende jongeren te ‘bestrijden’. Het begrip zelf wordt echter maar weinig onderzocht. In haar nieuwe boek doet filosoof Marjan Slob dat wel. Ze presenteert ‘eenzaamheid’ als het droevige gevoel dat je krijgt wanneer je een tekort aan verbondenheid ervaart. Slob ziet eenzaamheid echter ook als een verschijnsel dat belangrijke menselijke talenten aan het licht brengt. Wanneer je eenzaam bent, lijd je immers aan wat er níét is, en dat getuigt van zelfreflectie en voorstellingsvermogen. Met lichte toets bespreekt Slob grote denkers als Blaise Pascal, Daniel Dennett en Simone de Beauvoir. Inzichten in de menselijke conditie vult zij aan met voorbeelden uit romans, films en popliedjes.

Anjo: “Het bestrijden van eenzaamheid onder ‘onze ouderen’ is een van de speerpunten van beleid. Een schrikbeeld om eenzaam te worden; de verbinding met anderen te missen, op jezelf teruggeworpen te worden. Wat heeft een filosoof daarop te zeggen? In dit geval heel veel. Marjan Slob houdt zich verre van definities en discussie over wie wel of niet eenzaam is. Wel is het zo dat eenzaamheid niet aan leeftijd gebonden is. Iedereen kan het zijn en het komt net zo vaak voor onder jongeren dan onder ouderen. De gangbare omschrijving – het gebrek aan verbinding of sociaal isolement – vindt ze er een voor huishoudelijk gebruik. Het is een gevoel, geen feit. Interventies die erop gericht zijn het isolement op te heffen met een ‘beter buurtgevoel’ helpen onvoldoende. Eenzaamheid als ziekte (biomedisch verklaard) dan? Volgens Trudy Dehue staat eenzaamheid op het punt ‘gepsychiatriseerd’ te worden. Een medisch etiket geeft immers officiële erkenning. Er zijn farmacologen die op zoek zijn naar stoffen die de beleving van isolement beïnvloeden. Een pilletje tegen eenzaamheid? Moeten we onszelf eerst ziek verklaren – eenzaam - om aandacht te krijgen?

Heel precies legt Slob verrassende verbanden tussen eenzaamheid, podiumvrees, maskers, selfies, ruimtereizen en getut op dames-wc's. Met David Bowie als gids die weet hoe je kunt spelen met je onvermijdelijke verlorenheid.

Ze besluit met: ‘… dat alleen wezens die in staat zijn tot eenzaamheid iemand kunnen liefhebben of iemands vriend kunnen zijn. Dat is de gastvrije kant van eenzaamheid: wie een gemis kan voelen, staat open voor verbinding.’ De lege hemel is een ontdekkingsreis die je samen met de auteur onderneemt. Geen hoogdravende teksten, maar inzichten van Slob zelf, grote denkers, gecombineerd met alledaagse, hedendaagse voorbeelden. Voor Slob was het schrijven van dit boek een eenzaam avontuur, een feest. Ze heeft mij er in ieder geval een groot plezier mee gedaan.”

Titel: De lege hemel – over eenzaamheid

Auteur: Marjan Slob

Uitgever: Ambo/Anthos ISBN: 9789026345425

Prijs: €20,99

Details

Gepubliceerd: 09 november 2020

Hits: 188

Het laatste geheime dagboek van Hendrik Groen, 90 jaar  - Hendrik Groen

Vanwege de sluiting van het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord is Hendrik Groen overgeplaatst naar Bergen aan Zee. De Oud-Maar-Niet-Dood-club is uit elkaar gevallen. Af en toe is er een Omanido-reünie waarbij het ouderwets gezellig wordt en de drank ruimhartig vloeit, maar verder is er niet veel meer om naar uit te kijken. Hendrik moet constateren dat de tijd niet meer zo mild voor hem is: hij wordt steeds vergeetachtiger en begint het overzicht te verliezen. Dat levert het nodige gestuntel op. Hij besluit opnieuw een dagboek bij te gaan houden in een poging weer wat meer grip op de werkelijkheid te krijgen. En anders kan hij er in ieder geval nog eens nalezen wat hij allemaal vergeten is.

Het leven wordt er niet aangenamer op als ook in Bergen aan Zee het coronavirus alles op zijn kop zet. En helaas is er geen Evert meer om er foute grappen over te maken, al doet de voorheen zo brave Hendrik zijn best om zijn vriend hierin te evenaren. Gelukkig heeft hij nog drie trouwe vrienden over om hem op het rechte pad te houden: Leonie (88), Frida (10) en Juffrouw Jansen (4). Samen met deze bondgenoten sleept Hendrik zich opgewekt naar de eindstreep.

Anjo: ”Allereerst: Ik mis Hendrik zelf op de cover! De 89-jarige Hendrik Groen begint aan een dagboek om zijn toenemende vergeetachtigheid te beteugelen. Achter de opgewektheid op weg naar het einde eist de ouderdom zijn tol. Kan hij vergissingen en vergeten afspraken in het begin nog wel met een grapje goed maken, gaandeweg weten de mensen om hem heen dat er te vaak dingen mis gaan en ook de huisarts heeft de diagnose gesteld: dementie. Hij bereidt zich voor op later: zoekt een plek voor Juffrouw Jansen, de hond die hij van zijn vriend Evert kreeg, gaat alvast kijken op de gesloten afdeling van het verpleeghuis en zoekt een plek uit op de begraafplaats, in de buurt van Evert. Dankzij een nieuwe puzzelvriend, zijn vriendin Leonie, Frida, zijn vriendinnetje dat hem opa noemt, oude Omanido-makkers en de medewerkers uit het huis waar hij woont, lukt het hem aanvankelijk nog best goed om op de been te blijven. Leonie helpt hem met zijn dagboek, totdat zelfs zij zijn gekrabbel niet meer kan lezen en zij het schrijven overneemt. Zijn wereld wordt kleiner - intussen is hij 90 -, hij heeft het vaker over zijn overleden vrouw en Aafke, hun dochtertje dan op 4-jarige leeftijd is overleden. In 2015, toen hij opnieuw besloot aan een dagboek te beginnen, schreef hij dat hij dat de ledigheid van het bestaan in een verzorgingshuis niet bijdraagt aan het dagelijks geluk: ‘Alles wordt voor je geregeld. Nadenken is niet nodig. Je kunt het leven net als vla naar binnen lepelen, alle klontjes zijn eruit. Hap, slik, weg.’ Hendrik heeft er zelf alles aan gedaan om dat niet te laten gebeuren! Dit dagboek is weer een echte ‘Hendrik Groen’. En zijn laatste!”

Titel: Opgewekt naar de eindstreep
Auteur: Hendrik Groen
ISBN: 9789029094139
Uitgever: Meulenhoff
Prijs: € 20,-