- Hits: 925
Bart Moeyaert (privé-domein)
In januari 1996 verrast Bart Moeyaert zijn zeventigjarige moeder met een verjaardagscadeau. Ze gaan samen drie dagen naar Parijs. Met deze citytrip als leidraad schetst Moeyaert niet alleen een intiem portret van zijn moeder, hij stelt ook vast hoe verbazend vaak Parijs in zijn leven is opgedoken, en hoe weinig hij zijn ouders over zijn leven heeft verteld. Aan de hand van brieven, foto’s, herinneringen en dagboekfragmenten vertelt hij openhartig over zijn late coming of age — de zoekende periode na zijn vroege schrijversdebuut. Hij probeert antwoorden te vinden, onder andere op de vragen die hij zijn moeder in Parijs niet heeft gesteld.
Anjo: “Ik ken Bart Moeyaert eigenlijk alleen van zijn jeugdliteratuur. Proza en gedichten. Fenomenaal zijn: ‘De schepping’(met prachtige illustraties van Wolf Erlbruch, ook een aanrader voor volwassenen) en ‘Jij en ik en alle andere kinderen’, verhalen en gedichten. Er is nog veel meer; Moeyaert is de terechte winnaar van prestigieuze prijzen: zoals de Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs, De Woutertje Pieterse Prijs, Zilveren Griffels, de Astrid Lindgren Memorial Award en de Boekenleeuw. Nu dus een heel persoonlijk boek over zijn leven, zijn keuzes en twijfels. Over ...
- Hits: 1443
Gesprekken over verdriet, hoop en veerkracht - Coen Verbraak
Indrukwekkende gesprekken over wat het leven de moeite waard maakt.
Voor de Volkskrant interviewde Coen Verbraak mensen die iets ingrijpends hebben meegemaakt – en die daarna verder moesten met hun leven. Een oncoloog, van wie twee dochters kanker kregen. Een vrouw met chronische pijn, die eindelijk verder kon toen haar been werd geamputeerd. Een veteraan, voor wie het leven totaal veranderde door zijn missie naar Srebrenica. Een vrouw, wier beste vriend zijn zoontjes en zichzelf om het leven bracht. Maar ook Ben Feringa, die de Nobelprijs voor Scheikunde won, een analfabete die op haar achtenveertigste alsnog leerde lezen en voor wie een wereld openging, een nierpatiënt, die een nieuwe nier kreeg van zijn geliefde. Het zijn prachtige, aangrijpende en hoopvolle verhalen, die laten zien hoe onvoorspelbaar, verschrikkelijk en mooi het leven soms kan zijn. Verhalen vol verdriet en rouw, maar ook vol veerkracht en hoop voor de toekomst.
Anjo: ‘Sinds een val in de tram heeft ze altijd pijn. Ze moet ermee leven, maar ze verlangt zo terug naar wie ze was en wat ze kon. Of getroffen worden door een ernstige ziekte en nu alleen nog ‘ja’ en ‘nee’ kunnen zeggen. Wat blijft er dan over? “Alleen ...
- Hits: 1058
Gesprekken over liefde verdriet en troost - Frénk van der Linden & Pieter Webeling
Openhartige gesprekken over liefde, verlies en troost met bekende Nederlanders. Naar de gelijknamige interviewserie in de Volkskrant.
Hoe besta je na? van Frénk van der Linden en Pieter Webeling was de afgelopen jaren één van de best gelezen interviewseries in de Volkskrant, over omgaan met het verlies van een dierbare. Deze indringende portretten zijn nu gebundeld samen met nieuwe essays over rouwen.
Als de dood een geliefde, een vader, een moeder, een kind, een vriend of een dierbare collega wegneemt, zitten we verlegen om woorden die het verdriet en de pijn draaglijk maken, bezweren en zin geven. Waaruit bestaat de rouw? Is het mogelijk troost te vinden? Kan het verlies je wonderlijk genoeg ook verrijken? En hoe leef je verder?
Een indringende bundel portretten van Nederlanders (o.a. Mike Boddé, Jack de Vries, Astrid Joosten, Hedy d’Ancona, Boris Dittrich, Lavinia Meijer en Victor Löw) die terugblikken op hun relatie met een overledene.
Anjo: ‘Weer een gebundelde serie gesprekken waarvan de meeste in de Volkskrant zijn verschenen. Deze keer over het thema rouw. Mooi, dat er een boek is, maar ga ermee om alsof als met een krant: elke week een gesprek lezen. Anders is het gauw te veel. Van der Linden en Webeling beginnen hun voorwoord met een gesprek van lang geleden met Johan Remkes over het verlies van zijn geliefde. Het werd de aanleiding voor hun boek, gecombineerd met het feit dat ze zelf 20 jaar ouder zijn en voelen dat de jaren gaan tellen en de dood zich niet meer zo gemakkelijk laat negeren. Is rouw onze allerparticulierste emotie? Dat zou je zeggen als je de interviews in het boek hebt gelezen. Ze getuigen ervan, maar ook ...
- Hits: 985
Liefdeslessen - Marie-José ten Cate & Janneke Holwarda
Date-ervaringen van vijftigplussers, en tot welk zelfinzicht die leiden
Je bent vijftigplusser en na een lange relatie ben je plotseling ongewild alleen. Op zoek naar een nieuwe partner ga je internetdaten. Maar wat zoek je precies? Iets vertrouwds of gooi je het roer radicaal om en durf je er bijvoorbeeld voor uit te komen dat je valt op mensen van je eigen geslacht? Heb je een lijst met eisen of zie je wel wat er op je pad komt? Je bent immers door het leven gevormd, ervaringen rijker en illusies armer.
Voor dit boek interviewden Marie-José ten Cate (psycholoog en schrijver) en Janneke Holwarda (schrijver en coach) mensen van verschillend geslacht, met verschillende culturele achtergronden, met uiteenlopende seksuele voorkeuren en opvattingen over liefde en relaties, mensen uit de hetero- en de lhbtqia+ - gemeenschap. Ondanks hun verschillen hebben ze één ding gemeen: ze zijn de vijftig gepasseerd en beseffen dat degene met wie je datet, een spiegel is van je eigen verlangens en teleurstellingen.
Anjo: ‘Dit is geen ‘daten voor dummies‘, geen handleiding voor als je op wat latere leeftijd op zoek gaat naar een (nieuwe) partner. Maar tussen de regels door krijg je wel veel tips van leeftijdgenoten. Over hoe zij aan de slag zijn gegaan. Waarom zo?
- Hits: 887
Over missen en herinneren - Marjoleine de Vos
Een wonderlijke stilte. Dat is het eerste waarover Marjoleine de Vos zich verbaast als ze het levenloze lichaam ziet van een man van wie ze zielsveel heeft gehouden. Er is geen warmte meer in dat lichaam, geen beweging, geen geruis van ademhaling, geen hart dat nog klopt. Er is alleen nog een omhulsel, een voor eeuwig zwijgend ding, waar je, als je je gêne overwint, de Vos geeft geen antwoorden voor ons allemaal, maar geeft wel woorden aan tegenaan kunt praten. Hoe laat een onpeilbaar verlies zich uitdrukken? Laverend tussen verzet en berusting, ongeloof en relativering tast De Vos haar gemis en herinneringen af. Ze leidt de lezer langs de woorden en beelden die denkers en dichters over de dood hebben opgetekend. En steeds is alles er is een verstild en intiem essay over het zoeken naar taal voor het onzegbare.
Anjo: ‘Hoe vind je de goede woorden om je gemis en verdriet uit te drukken als je een geliefde bent verloren? Of hoe vind je woorden, bedoeld om te troosten als een geliefde zijn of haar partner is verloren bijvoorbeeld. Ik hoorde mezelf zeggen dat ik het gemis, het je zo alleen voelen, het niet meer kunnen delen van de kleine – maar ineens ook zo grote – dagelijkse dingen, het gemis van ‘samen’, begreep. Ik corrigeerde mezelf door te zeggen dat ik dat natuurlijk helemaal niet kon begrijpen, het verlies van mijn partner niet zelf ervaren had. Zijn er wel woorden voor onpeilbaar gemis en verdriet?
- Hits: 443
Fokke Obbema, met portretten van Stephan Vanfleteren
Wat is de essentie van het leven, in het licht van onze sterfelijkheid? Een rijk boek vol levenswijsheid dat het leven beschouwt door over de dood te spreken.
Wat is de essentie van het leven, in het licht van onze sterfelijkheid? Om die vraag te beantwoorden voerde Fokke Obbema ruim veertig gesprekken met personen die geconfronteerd werden of worden met de dood, of die beroepsmatig veel met de dood te maken hebben – een patholoog-anatoom en tevens filosoof, een terminaal zieke twintiger, een bijna honderdjarige milieuactiviste, een advocaat met een bijna-doodervaring, een hospicemedewerker, een psychologe die de wacht is aangezegd, kortom: stervelingen.
De gesprekken gaan over wat het betekent om mens te zijn: over lijden en leven, over vechten en veerkracht, over angst en aanvaarding, over opgedane inzichten en levenswijsheden. Na zijn bestsellers 'De zin van het leven' en 'Een zinvol leven' is Fokke Obbema nu terug met een rijk boek vol levenswijsheid dat het leven beschouwt door over de dood te spreken.
Anjo: ’We zijn allemaal stervelingen. Wat dat betekent en hoe we daarmee omgaan is vaak een onderwerp dat we voor het laatst bewaren. Tenzij het zich onontkoombaar aan ons opdringt omdat we – jong of oud - plotseling met de dood worden geconfronteerd, in ons eigen leven of in het leven van naasten. We verdringen het, bewaren het voor ‘later’.
