Details

Gepubliceerd: 14 december 2020

Hits: 221

Sonja Barend Grande Dame Sonja Barend beziet de wereld van nu. Als programmamaker mocht Sonja Barend van de VARA alles maken wat ze wilde. Het gaf haar de mogelijkheid zich te bemoeien met wat er om haar heen gebeurde. Nu de wereld om haar heen tot stilstand is gekomen komt het terug, de wil zich uit te spreken, haar gedachten over de wereld om haar heen te formuleren. ‘Kwesties en problemen lijken regelmatig op een variant van die van jaren geleden,’ schrijft ze in De appel in het paradijs. ‘Ze zijn niet nieuw maar anders. Vaak ben ik verbaasd dat ze niet sneller worden opgelost door mensen met ervaring, die net als wij, vrijwel alles al eerder hebben meegemaakt en kunnen putten uit de kennis die ze toen hebben opgedaan.’ Of het nu gaat over racisme, politiek, opvoeding, of het milieu, geen onderwerp ontkomt aan de pen van Sonja Barend. Haar stem is helder en even krachtig als in de bestseller Je ziet mij nooit meer terug.

Anjo: “Een heerlijk boekje! Natuurlijk kennen we Sonja Barend van haar tv-uitzendingen. Hoe is het nu met haar, wat doet ze en wat vindt ze van de wereld om haar heen. In Amsterdam en in haar huis in Frankrijk, waar ze ook regelmatig verblijft? Een kleinere wereld, door de corona-crisis, maar ook doordat de grote vergezichten van toen kleine observaties zijn geworden. Ze is niet zo van het terugkijken en van ‘vroeger was alles beter’, maar schrijft ze ‘we zeurden wel een stuk minder’. Waarom zetten wij onze ervaring als ouderen niet in om vraagstukken snel op te lossen in plaats van dat jongeren te laten doen? De beeldvorming van ouderen: het NOS-journaal moet bakken vol bingo-spelende bloemetjesjurken hebben in plaats van die niet-uitzonderlijke mensensoort als vertegenwoordiger van ‘oud’…! Het motto van haar boekje: ‘Als er een partij bestond van mensen die niet zeker weten of ze gelijk hebben, dan zou ik er lid van worden. (Albert Camus).’ Het moest een klein boekje worden. Het is een eigenzinnig, krachtig juweeltje geworden, sober en helder. Een prachtig cadeautje ook.”

Titel: De appel in het paradijs

Auteur: Sonja Barend

Uitgever: De Bezige Bij

ISBN: 9789403194509

Prijs: € 12,99

Details

Gepubliceerd: 14 december 2020

Hits: 288

Hoe een oeroud ambacht onze levens verbindt – Loretta Napoleoni

Napoleoni onderzoekt de kracht achter het oeroude ambacht breien. Ze laat zien hoe de breikunst de mens helpt overleven en verbindt haar met sociaal-economische en politieke veranderingen wereldwijd.
Terrorisme- expert Loretta Napoleoni breit al haar hele leven. Breien is troostrijk en zorgt voor rust in je hoofd. Meer dan dat: het is een prachtige metafoor van het leven. Napoleoni laat in dit boek zien dat de breikunst de mens hielp overleven, hoe vrouwen er geschiedenis mee schreven en elkaar daarbij van generatie op generatie kennis en levenslessen doorgaven. Met het breien als leidraad verbindt zij sociale, economische en politieke veranderingen in het oude Egypte en Peru met het moderne Mongolië. Van de spinning bees in de Amerikaanse Onafankelijkheidsoorlog en de breispionnen in de Tweede Wereldoorlog komt zij via het antimaterialisme van de hippies terecht bij het wildbreien tegen klimaatverandering. Aan de hand van recente neurowetenschappelijke ontdekkingen belicht Napoleoni daarnaast de effecten van breien op lichaam en geest. In dit boek ligt ook een persoonlijke ontdekkingsreis besloten. Napoleoni deelt ruimhartig de wijze lessen en onweerstaanbare adviezen van haar grootmoeder, die haar als kind het ambacht leerde, evenals een tiental eenvoudige succespatronen om meteen de draad op te pakken.

Anjo: “Mijn eerste gedachte bij dit boek: hebben wij dit ambacht uit zijn verband gerukt, onderschat, miskend? Het antwoord moet wel ‘ja’ zijn. De meeste mensen van mijn generatie hebben breien geleerd op de toenmalige lagere school. Met klamme handjes uiteindelijk een inktlap of een poppenjurk af gekregen: stijf, eindeloos uitgehaald, met zichtbare fouten. En zodra het niet meer hoefde, de pennen nooit meer aangeraakt. Ik ben altijd blijven breien. Als je je draai eenmaal gevonden hebt, maak je de mooiste dingen en komen er wondertjes uit je handen. De mogelijkheden zijn eindeloos en de combinatie van patroon en materiaal zorgt voor verrassingen. Je kunt altijd de breipennen weer opnemen. Het gaat net snel (of langzaam) genoeg om de regie te blijven houden. De draad is snel op te pakken. Intussen zit breien weer in de lift. Kijk maar eens in de winkel van Juffrouw Lanterfant in Groningen, bijvoorbeeld. Mannen breien ook, denk aan Kaffe Fasset, Arne en Carlos. Kijk naar de hogere breikunst van Loret Karman. De mogelijkheden zijn eindeloos. Napoleoni voegt een dimensie aan breien toe waarbij ik nooit had stilgestaan: breien is pure hersentraining; ook een middel voor vrouwen om bij elkaar te komen en van elkaar te leren. Soms pure noodzaak: gebreide kleding werd keer op keer uitgehaald om er wat nieuws van te breien. Alle eindjes aan elkaar geknoopt. De patronen achter in dit boek helpen niet om aan de slag te gaan: ze zijn te moeilijk, zeker voor beginners en hebben onduidelijke tekeningen. Jammer! De garensoorten zijn niet in Nederland verkrijgbaar en … brei nooit een katoenen bikini!”

Titel: De kracht van breien – hoe een oeroud ambacht onze levens verbindt

Auteur: Loretta Napoleoni

Uitgever: Balans

ISBN: 9789463821216

Prijs: € 21,99

Details

Gepubliceerd: 14 december 2020

Hits: 210

De lege hemel van Marjan Slob is een kleine filosofie van de eenzaamheid. Het woord ‘eenzaamheid’ zingt rond. Bezorgde beleidsmakers nemen maatregelen om de eenzaamheid onder geïsoleerde hoogbejaarden en gamende jongeren te ‘bestrijden’. Het begrip zelf wordt echter maar weinig onderzocht. In haar nieuwe boek doet filosoof Marjan Slob dat wel. Ze presenteert ‘eenzaamheid’ als het droevige gevoel dat je krijgt wanneer je een tekort aan verbondenheid ervaart. Slob ziet eenzaamheid echter ook als een verschijnsel dat belangrijke menselijke talenten aan het licht brengt. Wanneer je eenzaam bent, lijd je immers aan wat er níét is, en dat getuigt van zelfreflectie en voorstellingsvermogen. Met lichte toets bespreekt Slob grote denkers als Blaise Pascal, Daniel Dennett en Simone de Beauvoir. Inzichten in de menselijke conditie vult zij aan met voorbeelden uit romans, films en popliedjes.

Anjo: “Het bestrijden van eenzaamheid onder ‘onze ouderen’ is een van de speerpunten van beleid. Een schrikbeeld om eenzaam te worden; de verbinding met anderen te missen, op jezelf teruggeworpen te worden. Wat heeft een filosoof daarop te zeggen? In dit geval heel veel. Marjan Slob houdt zich verre van definities en discussie over wie wel of niet eenzaam is. Wel is het zo dat eenzaamheid niet aan leeftijd gebonden is. Iedereen kan het zijn en het komt net zo vaak voor onder jongeren dan onder ouderen. De gangbare omschrijving – het gebrek aan verbinding of sociaal isolement – vindt ze er een voor huishoudelijk gebruik. Het is een gevoel, geen feit. Interventies die erop gericht zijn het isolement op te heffen met een ‘beter buurtgevoel’ helpen onvoldoende. Eenzaamheid als ziekte (biomedisch verklaard) dan? Volgens Trudy Dehue staat eenzaamheid op het punt ‘gepsychiatriseerd’ te worden. Een medisch etiket geeft immers officiële erkenning. Er zijn farmacologen die op zoek zijn naar stoffen die de beleving van isolement beïnvloeden. Een pilletje tegen eenzaamheid? Moeten we onszelf eerst ziek verklaren – eenzaam - om aandacht te krijgen?

Heel precies legt Slob verrassende verbanden tussen eenzaamheid, podiumvrees, maskers, selfies, ruimtereizen en getut op dames-wc's. Met David Bowie als gids die weet hoe je kunt spelen met je onvermijdelijke verlorenheid.

Ze besluit met: ‘… dat alleen wezens die in staat zijn tot eenzaamheid iemand kunnen liefhebben of iemands vriend kunnen zijn. Dat is de gastvrije kant van eenzaamheid: wie een gemis kan voelen, staat open voor verbinding.’ De lege hemel is een ontdekkingsreis die je samen met de auteur onderneemt. Geen hoogdravende teksten, maar inzichten van Slob zelf, grote denkers, gecombineerd met alledaagse, hedendaagse voorbeelden. Voor Slob was het schrijven van dit boek een eenzaam avontuur, een feest. Ze heeft mij er in ieder geval een groot plezier mee gedaan.”

Titel: De lege hemel – over eenzaamheid

Auteur: Marjan Slob

Uitgever: Ambo/Anthos ISBN: 9789026345425

Prijs: €20,99

Details

Gepubliceerd: 09 november 2020

Hits: 242

Het laatste geheime dagboek van Hendrik Groen, 90 jaar  - Hendrik Groen

Vanwege de sluiting van het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord is Hendrik Groen overgeplaatst naar Bergen aan Zee. De Oud-Maar-Niet-Dood-club is uit elkaar gevallen. Af en toe is er een Omanido-reünie waarbij het ouderwets gezellig wordt en de drank ruimhartig vloeit, maar verder is er niet veel meer om naar uit te kijken. Hendrik moet constateren dat de tijd niet meer zo mild voor hem is: hij wordt steeds vergeetachtiger en begint het overzicht te verliezen. Dat levert het nodige gestuntel op. Hij besluit opnieuw een dagboek bij te gaan houden in een poging weer wat meer grip op de werkelijkheid te krijgen. En anders kan hij er in ieder geval nog eens nalezen wat hij allemaal vergeten is.

Het leven wordt er niet aangenamer op als ook in Bergen aan Zee het coronavirus alles op zijn kop zet. En helaas is er geen Evert meer om er foute grappen over te maken, al doet de voorheen zo brave Hendrik zijn best om zijn vriend hierin te evenaren. Gelukkig heeft hij nog drie trouwe vrienden over om hem op het rechte pad te houden: Leonie (88), Frida (10) en Juffrouw Jansen (4). Samen met deze bondgenoten sleept Hendrik zich opgewekt naar de eindstreep.

Anjo: ”Allereerst: Ik mis Hendrik zelf op de cover! De 89-jarige Hendrik Groen begint aan een dagboek om zijn toenemende vergeetachtigheid te beteugelen. Achter de opgewektheid op weg naar het einde eist de ouderdom zijn tol. Kan hij vergissingen en vergeten afspraken in het begin nog wel met een grapje goed maken, gaandeweg weten de mensen om hem heen dat er te vaak dingen mis gaan en ook de huisarts heeft de diagnose gesteld: dementie. Hij bereidt zich voor op later: zoekt een plek voor Juffrouw Jansen, de hond die hij van zijn vriend Evert kreeg, gaat alvast kijken op de gesloten afdeling van het verpleeghuis en zoekt een plek uit op de begraafplaats, in de buurt van Evert. Dankzij een nieuwe puzzelvriend, zijn vriendin Leonie, Frida, zijn vriendinnetje dat hem opa noemt, oude Omanido-makkers en de medewerkers uit het huis waar hij woont, lukt het hem aanvankelijk nog best goed om op de been te blijven. Leonie helpt hem met zijn dagboek, totdat zelfs zij zijn gekrabbel niet meer kan lezen en zij het schrijven overneemt. Zijn wereld wordt kleiner - intussen is hij 90 -, hij heeft het vaker over zijn overleden vrouw en Aafke, hun dochtertje dan op 4-jarige leeftijd is overleden. In 2015, toen hij opnieuw besloot aan een dagboek te beginnen, schreef hij dat hij dat de ledigheid van het bestaan in een verzorgingshuis niet bijdraagt aan het dagelijks geluk: ‘Alles wordt voor je geregeld. Nadenken is niet nodig. Je kunt het leven net als vla naar binnen lepelen, alle klontjes zijn eruit. Hap, slik, weg.’ Hendrik heeft er zelf alles aan gedaan om dat niet te laten gebeuren! Dit dagboek is weer een echte ‘Hendrik Groen’. En zijn laatste!”

Titel: Opgewekt naar de eindstreep
Auteur: Hendrik Groen
ISBN: 9789029094139
Uitgever: Meulenhoff
Prijs: € 20,-

Details

Gepubliceerd: 09 november 2020

Hits: 220

Cees van de Berg

Frietje is zo'n meisje dat wil zorgen voor alle verloren dieren die ze aantreft: zwerfhonden, verdwaalde schildpadden… en een oude man die met zijn pantoffels aan midden op het fietspad staat en niet meer weet wie hij is.
Frietje noemt de man "meneer Fritz' en neemt hem mee naar huis. Daar weten haar ouders niet goed wat ze met de situatie aan moeten. De politie wordt erbij gehaald, de zorg wordt ingeschakeld. En voorlopig mag meneer Fritz even blijven logeren, want om hem nou de nacht door te laten brengen in een cel is ook zo wat…
Frietje is vastberaden om uit te zoeken wie meneer Fritz is. Haar pogingen om hem zijn geheugen terug te laten vinden, leveren vrolijke situaties op – maar makkelijk gaat het niet.

 Anjo: “Het omslag alleen al: het affiche met meneer Fritz – pijp in zijn borstzakje – erop, de oude heer die Frietje gevonden heeft. Wie is hem kwijt? Meer informatie bij restaurant Kip, Friet & Kaviaar dat van haar ouders is en waar meneer Fritz tijdelijk woont. Hij is gevonden, maar wordt hij ook gevonden door de mensen die hem kwijt zijn? De huisarts stelt vast dat meneer Fritz lijdt aan een vorm van retrograde amnesie: hij is zijn geheugen kwijt van voor het moment dat het geheugenverlies begon. Frietje – eigenlijk heet ze Frida – gaat met hem op zoek naar aanknopingspunten met zijn verleden. Zou hij misschien ruimtevaartgeleerde zijn, of …? Tijdens de zoektocht beleven ze allerlei avonturen, zijn er hilarische situaties en raakt meneer Fritz ook weer de weg kwijt. Mooi zijn de dialogen tussen Frietje en meneer Fritz, die haar opa had kunnen zijn; er ontstaat een bijzondere band tussen hen. De natuurlijk bondgenootschap die je vaak aantreft tussen kinderen en oudere mensen. 
‘Gevonden’ is een heerlijk, mooi uitgegeven boek. Om zelf van te genieten, een prachtig cadeau en geweldig om voor te lezen. “

Titel: Gevonden
Auteur: Cees van der Berg
ISBN: 9789047712831
Uitgever: Lemniscaat
Prijs: € 14,95; hardcover

Details

Gepubliceerd: 10 september 2020

Hits: 357

Jannetje Koelewijn

De ouders van Jannetje Koelewijn zijn op sterven na dood als ze hun intrek nemen in het Bartholomeus Gasthuis, bij haar om de hoek. Maar daar bloeien ze weer op en zes jaar lang ziet ze hen bijna dagelijks. Ze bezoekt hun oude dominee, vergezelt hen naar de dokter, rijdt met ze naar Friesland om een opvouwbare scootmobiel te kopen en boekt tickets voor de trein naar Parijs. Ondertussen blijft ze naar hen kijken. Gaat er achter de tragedie van hun mislukte huwelijk een liefdesgeschiedenis schuil? Waarom floreerde de een zo bij het gereformeerde geloof en werd de ander erdoor verpletterd?
In meesterlijk getroffen scènes weet Jannetje Koelewijn twee levens te vangen: van haar vader die als potentaat over zijn gezin regeerde en van haar moeder die is vergeten dat ze was gescheiden. Fresia's voor mevrouw Brak is een ontroerend en beklemmend portret van een generatie die in volle vaart de sociale ladder beklom, en toont de worsteling die volgt wanneer uiteindelijk, onherroepelijk, de afdaling wordt ingezet.

Anjo: Als vanzelf las ik het boek als de 75-jarige, die van alles herkent in Jannetje’s vader en als dochter van een moeder die ook verdwaalde in haar hoofd. Enerzijds dat je voor je kinderen probeert te verbergen dat het hier en daar niet meer vanzelf gaat, je wilt niet weten dat je gevallen bent. Je bent eigenwijs en wilt de achteruitgang (nog) niet onder ogen zien. Anderzijds de zorgen om ouders die echt oud worden en voor wie je je hart vasthoudt, alleen al omdat ze gevaarlijke dingen doen. Koelewijn gaat op zoek naar de geschiedenis van haar gescheiden ouders, die vergeten zijn dat ze niet meer getrouwd zijn en begeleidt haar ouders tot hun dood. Ze verdiept zich in de achtergronden, de rol van het geloof, voert gesprekken met betrokkenen en schrijft er een liefdevol boek over. Ze doet dat op een bewonderenswaardige manier. In haar rol van dochter, die langzamerhand opschuift naar een soort moederrol, altijd geduldig en respectvol. Op de hoek wonend van het Utrechtse verzorgingshuis waar zij wonen, is ze op afroep beschikbaar om vooral haar vader te vergezellen naar zijn lunchadresjes, naar het ziekenhuis en op – vaak onverwachte - uitstapjes; ook als het eigenlijk niet meer gaat. Hij duikt ineens op als ze met haar moeder een afspraak met de specialist heeft en bemoeit zich zo hinderlijk met het gesprek dat hij bijna wordt weggestuurd. Het huwelijk tussen een gereformeerde, overheersende man en een ongelovige vrouw. Een vader als een open boek en een moeder van wie haar kinderen geen idee hadden van wat er met haar aan de hand is geweest. Toen het boek af was heeft ze het hen voorgelezen. De vader vond dat alles geweten mocht worden en de moeder wist het na een minuut al niet meer. Koelewijn: ‘ …zoals ik mijn hele leven geen idee heb gehad van wat ze dacht of vond.’

‘Fresia’s voor mevrouw Brak’ is een ontroerend, soms schrijnend en prachtig geschreven boek.

Auteur: Jannetje Koelewijn
Uitgever: Van Oorschot b.v.
Isbn: 9789028220072
Prijs: € 22,50

Details

Gepubliceerd: 10 september 2020

Hits: 313

Marjoleine de Vos wandelt elke dag een rondje vanuit haar huis in het Noord-Groningse Zeerijp. Onder een strakblauwe hemel, een grijs wolkendek of genadeloze regen, ze zijn er altijd: de akkers in bloei of kaal, de kraaien, de bomen in alle stadia van blad of niet blad, het kerkje van Eenum. Soms uien op het land, soms dollende hazen – alles is altijd hetzelfde en altijd anders.
Wat is het toch dat je zo kunt verlangen naar wandelen, vraagt De Vos zich af in Je keek te ver. Ze denkt na over het verschil tussen stad en platteland, de plek van cultuurlandschap in Nederland, over de kunst van het verliezen, landschapsleescursussen. En over hoe het hoofd zich verhoudt tot het lichaam. Kijk om je heen, moet je dan tegen jezelf zeggen. Niet de tijd in, maar over het land. Je keek te ver. Dat wat je zoekt is hier.

Anjo: ‘Wie zijn leesbril opzet, ziet meer in het landschap, sporen en tekens, het wordt almaar mooier onder de grote, de wisselende, de wijde Groningse lucht en nergens staat er zoveel geschreven als hier. Kijken we nog wel om ons heen? En wat zien we dan? Vaak zijn we in gedachten maar al te druk bezig, alsof je helemaal niet door een landschap loopt maar uitsluitend door je eigen bange, drukke hoofd. Kijk om je heen, moet je dan tegen jezelf zeggen. Niet de tijd in, maar over het land. Je keek te ver. Dat wat je zoekt is hier. Je keek te ver is een intiem boekje, met gedachten over het leven, het verlangen om te wandelen omdat dat wandelen, zegt Marjoleine de Vos, je uiteindelijk van jezelf bevrijdt. Geluk, hoop, wanhoop, ruimte, loslaten; ze komen allemaal voorbij in de tekst. Staande op de Eenumerhoogte, zegt ze, ‘als je daar staat en uitkijkt dan is het of je ook van binnen ruimer wordt en zolang je op doortocht bent, niet aangekomen, zonder haast, zolang is het leven eigenlijk wel uit te houden’. Een wandeling door het Groninger landschap, door het leven, ook jouw leven. Een boekje als een juweeltje, een cadeautje voor wie het hebben wil. Prachtig uitgegeven ook.

Auteur: Marjoleine de Vos
Uitgever: Van Oorschot b.v. 
Isbn: 9789028210325
Prijs: €12,50

Details

Gepubliceerd: 29 juli 2020

Hits: 364

BIBI DUMON TAK

Als haar zusje sterft komt Anna niet aan rouwen toe. Er moet een huis worden leeggeruimd, een testament worden uitgevoerd en er moet contact met de kinderen worden gezocht. Vooral dat laatste, want sinds de dag van Lize's uitvaart zijn haar kinderen onbereikbaar geworden. De mensen die Anna zouden kunnen helpen durven niet in te grijpen.

De dag dat ik mijn naam veranderde is een boek over macht en onmacht, over liefde en dood, rouw en wraak, geworteld in een waargebeurde familiegeschiedenis.

Bibi Dumon Tak schreef een indrukwekkend aantal boeken, voor kinderen en jongeren maar ook voor volwassenen. De meeste gaan over dieren, maar ze schreef ook over jongeren die met justitie in aanraking komen. Latino King bijvoorbeeld. En in 2006 schreef ze het kinderboekenweekgeschenk: Laika tussen de sterren. Ze kreeg ook drie Zilveren Griffels, onder andere voor Fiet wil rennen, dat ook Prentenboek van het jaar werd. Meer recent verschenen Siens Hemel en Laat een boodschap achterin het zand, samen met Annemarie van Haeringen.

Anjo: “Een boek dat je niet meer loslaat. Indringend wat het onderwerp betreft en goed en beeldend geschreven. Het is een waargebeurde familiegeschiedenis waarin ook trekjes te vinden zij die in elke familie min of meer spelen. Anna, de ik-figuur schrijft over haar jongere, dove zus en haar gezin. Over haar hechte band met Lize, haar ziekte, de behandelingen, haar zoontjes en de man bij wie ze wegloopt, maar die geen kans onbenut laat om wraak te nemen en contact met zijn zoontjes uit te sluiten. Hij wordt dan ook - meestal - niet bij zijn naam genoemd, maar ‘de man wiens naam ik niet zal noemen’ met telkens een andere toevoeging waaruit blijkt hoe Anna over hem denkt: ‘moge hij onder water verstrikt raken in wier’ bijvoorbeeld. Nadat Lize is overleden, blijft Anna brieven schrijven aan Lize’s zoontjes en ‘praat’ ze met Lize over wat er verder in de familie gebeurt. Ook over de ziekte van hun vader, zijn overlijden en uitvaart. Over haar moeder en broer. Erdoorheen spelen de familiekwesties, ook haar dubbele naam - van vaderskant - waar ze vanaf wil. Dat gaat zomaar niet, er moet een psycholoog aan te pas komen. Wat hebben ego en het vermogen om kwesties van de andere kant bekijken daarmee te maken? Het boek eindigt met hoop. Anna hoopt Lize’s zoontjes ooit nog eens te zien: ‘want hoop, dat is iets goeds, van alle dingen misschien het beste, en goede dingen, dat wist ik zeker, sterven niet.’ Een mooi uitgegeven aanrader!”

Titel: De dag dat ik mijn naam veranderde
Auteur: Bibi Dumon Tak
ISBN: 9789044542714
Uitgever: De Geus
Prijs: € 21,50

Details

Gepubliceerd: 18 juni 2020

Hits: 412

Charlotte Dematons

B is van badlaken waarop een broccoli in badpak de blauwe bergen bewondert, terwijl op de bloemetjesbank een broccoli in bikini hun bloemkooltje in zijn buggy bekijkt.
T is van tandarts - een teckel - die met een tang een tand trekt van een tyrannosaurus rex terwijl zijn toegewijde tandartsassistent - een tapir - toekijkt.
Alle letters van het alfabet en hun oneindige mogelijkheden vind je in dit prachtige boek vol verrassende vondsten. Iedere pagina is een weergaloos zoek- en ontdekfeest.
Probeer in de tekeningen ook de letters zelf te vinden, voor de dief ermee vandoor gaat!
Zie je welk voorwerp hij van bijna elke bladzijde meeneemt?

Anjo: “Een niet te missen boek! Niet alleen omdat er veel interviews over het boek en de maker – Charlotte Dermatons – zijn verschenen, maar een PAREL voor alle leeftijden! Je blijft kijken, zoeken, verzinnen. ‘Alfabet’ is een weergaloos kijk- en zoekboek, dat met humor, liefde, gevoel voor detail gemaakt is en prachtig getekend. Hoe verzin je het: een badkuip balancerend op een blauwe berg, met een banaan erin met een badmuts die met een badeend speelt … Een cavia bij een cementmolen, Sinterklaas in smoking. Verrassende vondsten! Voor elke letter heeft ze een plaat van twee pagina’s getekend met dingen die met die letter beginnen. De letterdief in zijn gestreepte pakje is de verbinding tussen de letters. Een boek om zelf van te genieten of met (klein)kinderen in op zoek te gaan. Je kunt een spelletje doen: wie heeft binnen twee minuten de meeste woorden met een M of gewoon je ogen uitkijken!”

Titel: Alfabet
Auteur: Charlotte Dermatons
ISBN: 9789089673275
Uitgever: Hoogland & Van Klaveren
Prijs: € 24,90

Met ondersteunend materiaal: een website: www.alfabetboek.nl, een app, filmpjes, een lesbrief en een project van Kleuteruniversiteit

Details

Gepubliceerd: 03 juni 2020

Hits: 397

Kees van Kooten

Op de vermaarde Bescheurkalender (1973-1986) van Kees van Kooten en Wim de Bie, publiceerde de eerstgenoemde af en toe een zogenaamde Haikoot. Haikoots waren en zijn schatplichtig aan de haiku – de Japanse versvorm van zeventien lettergrepen, gewoonlijk verdeeld in drie groepjes van respectievelijk vijf, zeven en opnieuw vijf woorden of lettergrepen. Waar de oorspronkelijke haiku overwegend gewijd was aan De Natuur, handelt een Haikoot over van alles en nog wat. Deze werkwijze resulteert in originele waarnemingen van ons aller doen en laten. 575 Haikoots is een ruime en bonte verzameling Haikoots, door Kees van Kooten zelf voorzien van passende foto's.

Anjo: “Een boek waarvan de inhoud én de vorm fantastisch mooi zijn. Van Kooten schrijft dat Haikoots alle hoeken en gaten van onze samenleving becommentariëren, zowel binnen en buiten. ‘Haikoots verstouten zich bovendien hun zeventien lettergrepen nu en dan van een toelichtende foto of illustratie te voorzien.‘ en hij hoopt ‘dat u lust en zin heeft om ze, wellicht hardop voorlezend, een voor een te savoureren.’ Haikoots is een prachtig, origineel vormgegeven boek, vol miniatuur-waarnemingen en bijpassende foto’s. Een meesterwerkje. Smullen voor taalliefhebbers. Een van de foto’s is een stukje voorkant van een geruit mannenshirt: de knoopjes los, een knoopsgat verticaal, het andere horizontaal. De bijbehorende Haikoots:

het knoopt al zo ruk

waarom dat laatste gaatje

dan ook nog eens dwars?

En er zijn er nog 574! Een boek om jezelf op te trakteren en om vaak cadeau te geven. En om een voor een te savoureren natuurlijk.”

Titel: 575 Haikoots
Auteur: Kees van Kooten
ISBN: 9789463360968
Uitgever: De Harmonie                                                                                                                                                         Prijs: € 19,90-hardcover

Details

Gepubliceerd: 03 juni 2020

Hits: 378

Karin Bruers

‘Het zal je moeder maar wezen’ is een tragikomische, maar ook ontroerende roman over de verwoestende kracht van dementie. De onderlinge verhoudingen binnen Karins familie komen op scherp te staan wanneer moeder naar een verzorgingshuis moet. Ze is vierentachtig en dementerend. Drie van de vijf kinderen overdrijven echter haar ziektebeeld waardoor ze plots op een gesloten afdeling terechtkomt. Als Karin haar daar helemaal in paniek aantreft, besluit ze moeder te ontvoeren en in haar eigen huis onder te brengen. De rest van de familie is woest. Het is het begin van een ruzie met het lot van moeder als inzet. Maar plots je moeder vierentwintig uur per dag om je heen hebben, blijkt echter ook niet gemakkelijk. Zeker niet als ze denkt dat haar dochter Karin een tante is, en haar zoon een zus.

Karin Bruers is schrijfster en cabaretière. Ze toerde inmiddels met vijf solovoorstellingen door het land, is lid van de Comedytrain en bedenker van de Socialsofa en Socialsalon.

Anjo: “Een autobiografische roman over een moeder die, vanaf de dag dat haar man wegliep en haar met vijf kinderen achter liet en nooit meer iets van zich liet horen, alleen voor haar gezin zorgde. Een gezin dat uit elkaar valt in twee kampen, aangevuld met partners en (klein)kinderen. Tijdens de onderlinge ruzies gaan ze elkaar te lijf, schelden ze elkaar de huid vol, met hun dementerende moeder als inzet. De crematie maakt daar definitief een einde aan; Karin: ‘Ik hoorde er niet meer bij, voelde me ook niet thuis bij hen. Ik twijfel nu of ik dat überhaupt ooit heb gedaan. Mijn enige echte thuis werd op dat moment verbrand.’ De tragische gang van de moeder, uiteindelijk eindigend op een plek met goede zorg; daaromheen bekvechtende kinderen die elkaar letterlijk de haren uit het hoofd trekken, heftig ruziën over financiële zaken en voortdurend hatelijkheden uitwisselen. Getouwtrek binnen families over ‘wat het beste is voor moeder’ is een bekend gegeven en wordt geloofwaardig beschreven. De gevolgen kunnen desastreus zijn. Al die scheldpartijen eromheen, gesprekken waarbij redelijkheid ver te zoeken is en die nergens toe leiden, maken het voor mij af en toe ongeloofwaardig. Een familie voor Het Familiediner!”

Titel: Het zal je moeder maar wezen
Auteur: Karin Bruers
ISBN: 9789048826865
Uitgever: Lebowski
Prijs: € 19,99