De dementerende moeder van Tosca Niterink (1960) woont samen met acht dames op een gesloten afdeling van een verzorgingshuis. Zij beschrijft in de vorm van korte verhalen, deels columns die onder de naam ‘Klein Keukenhof’, in de NRC zijn verschenen de verwikkelingen die zich daar voordoen tussen de oude dames, verzorgsters en bezoekers. Het is net Absolutely Fabulous in een bejaardentehuis. De dames proberen elkaar de loef af te steken door op te scheppen over hun nageslacht, zich mooi te maken of door het beste plekje in de huiskamer te veroveren. Niterink heeft een scherp oog voor de absurde en het hilarische gebeurtenissen in de kleinschalige wooneenheid; voor de komische maar ook voor heel ontroerende scènes. Ze betrekt zichzelf ook bij haar observaties, zo vertelt ze over het schuldgevoel als ze een paar weken niet bij haar moeder op bezoek is geweest.
Anjo Geluk: Tosca Niterink was te gast bij P & W; nadat ze over haar demente moeder, de hoofdpersoon uit De Vergeetclub had verteld, merkte een van de andere gasten op dat dementie erfelijk is … Niterink is de dochter die intens betrokken is bij haar moeder. Ze schrijft over haar en over haarzelf als dochter van een demente moeder. Ik vroeg me telkens af wat haar moeder ervan zou vinden, stel dat het kon, om zichzelf zo in de war, zo de weg kwijt, zo hartverscheurend eenzaam en dan weer zo gelukkig en blij te zien.
Al lezend moest ik aan Theo en Thea denken, de serie waarin Tosca Niterink een hoofdrol had, aan haar stijl. Natuurlijk heeft die serie niets met De Vergeetclub te maken, met haar stijl wel? Ik denk dat je door de leefwereld van je dementerende moeder te beschrijven al gauw een onduidelijke grens kunt passeren. Een persoonlijke grens tussen wat wel en wat niet? Voor mij ligt die in ieder geval ergens anders dan voor Niterink. De hilarische ondertoon overtuigt mij niet.
Auteur: Tosca Niterink
ISBN: 9789057596667
Uitgever: Podium
Prijs: 16,50 euro
