Hendrik Groen
Arthur Ophof had zich het leven toch anders voorgesteld. In plaats van spectaculaire reizen te maken naar verre landen, staat hij vier keer in de week in de file van Purmerend naar Breukelen én in de file van Breukelen naar Purmerend. Groots en meeslepend kun je zijn uitgebluste, kinderloze huwelijk en zijn autovrije hofje voor de deur niet noemen. En hij wordt vijftig, dus de tijd begint te dringen.
Maar als zijn werkgever hem 'helaas' moet ontslaan en hij er een mooie ontslagvergoeding uit weet te slepen, openen zich onverwachts mooie perspectieven op een geheel nieuw leven.
Anjo:
“Een feest voor alle Hendrik Groen-fans, staat in het persbericht en ik verheugde me op een vervolg op de vorige twee. De titel past in het rijtje en op een sticker op de kaft staat de bekende kop van Hendrik zelf. Maar: eigenlijk heeft dit boek niets te maken met de Hendrik Groen die we kennen. De auteur – Peter de Smet – heeft het pseudoniem van Hendrik aangenomen en heeft een boek geschreven dat niet over Hendrik gaat, maar over Arthur Ophof, die met zijn vrouw Afra ongelukkig getrouwd is. Arthur wordt vijftig, verliest zijn baan bij een groothandel in schoonmaakartikelen, ontvangt een riante ontslagvergoeding en droomt - met de drie vrienden die hij nog kent van de middelbare school - van een nieuw leven. Dat gaat zich afspelen in een huisje in Toscane, zodat hij in alle rust verder kan leven. Wat hij daar gaat doen? In ieder geval geen dingen waar hij geen zin in heeft of die energie kosten. Voordat het zover is moet hij zich laten dood verklaren en dat heeft nogal wat voeten in de aarde. Best een aardig verhaal, met mooie, herkenbare elementen, maar de beloofde relatie met Hendrik Groen zit me dwars en dat blijft het hele boek zo. Voor mij werd het geen feest. De koffie met cake van de kaft heeft niets met de begrafenis van Hendrik te maken, maar met de poppenkast rondom ‘de dood’ van Arthur“.
Titel: Leven en laten leven
Auteur: Hendrik Groen
ISBN: 9789029091015
Uitgever: Meulenhoff, Amsterdam
Prijs: € 19,99
