- U bevindt zich hier:
-
Home
- Boeken
Aanraders van Anjo Geluk
- Details
- Hits: 1081
In dit lees-, kijk-, voorleesboek van het succesvolle duo Bette Westera en Sylvia Weve staat de dood centraal. Een onderwerp, dat niet alleen voor kinderen lastig en ongrijpbaar is, ook ouderen weten er vaak geen raad mee. Ze zijn er bang voor of willen er niet mee geconfronteerd worden. Het duo Westera en Weve slaagt erin om in herkenbare taal, subtiele luchtigheid en met bijzondere illustraties aan te tonen dat de dood bij het leven hoort en eigenlijk doodgewoon is. Hoe erg je iemand kunt missen die er niet meer is, waarom ook jonge mensen sterven, en waar iemand naartoe gaat als hij dood is – het komt allemaal aan de orde. Een boek dat je iedereen toewenst: van kleuter tot stok-oudere. Om af en toe een gedichtje uit (voor) te lezen en te genieten van de illustraties.Voor mensen die het moeilijk vinden om aan kinderen uit te leggen wat woorden als ‘crematie’, ‘begrafenis’ en ‘hospice’ betekenen, is achterin het boek een uitgebreide begrippenlijst opgenomen.
Anjo:
Voor mij is DOODGEWOON het mooiste boek van 2014. Westera en Weve zijn erin geslaagd om net als in hun vorige boek – Aan de kant, ik ben je oma niet – een moeilijk onderwerp als de dood op een sublieme manier, zonder valse romantiek, bijna droog, te behandelen. Tekst en illustraties vormen geweldige, verrassende combinaties. Het boek is prachtig en met veel zorg uitgegeven; het heeft een harde kaft en binnenin hele en halve pagina’s. Om in te lijsten, zo mooi! Een regelrechte aanrader voor oud en jong!
Beter niet
Zeven dingen
die je beter
niet kunt zeggen
tegen iemand
die een tijdje terug
zijn vader
heeft verloren:
Went het al een beetje?
Gaat het al wat beter?
Lekker leuke dingen doen
Ik weet precies hoe je je voelt.
Gelukkig heb je je moeder nog.
Voor hem was het het beste zo.
Kop op, je bent nog jong,
het komt wel goed.
Bette Westera (tekst), Syvia Weve (illustraties)
ISBN 9789025756680
Uitgever: Gottmer, Haarlem
Prijs: €19,95
- Details
- Hits: 980
Hoe ons dagelijks leven in een halve eeuw onvoorstelbaar is veranderd
De achter ons liggende periode van groei is een volstrekt unicum in de economische geschiedenis. Annegreet van Bergen, journalist en econoom, vergelijkt het leven van toen met dat van nu. Een verhaal van de ongekende naoorlogse groei, die ons leven op alle fronten heeft veranderd. De wekelijkse teil werd de dagelijkse douche, het papieren loonzakje een digitale bankrekening en de boterham met tevredenheid een broodje gezond. Het is nu ondenkbaar geen cv, tv en nauwelijks huishoudelijke apparatuur te hebben. Het zonder disposables te moeten stellen: katoenen luiers, badstof damesverband. Wie weet nog wat een kwitantieloper is, dat je bij de buren moest gaan opbellen, dat je lid kon worden van de M-brigade en dat de Witte Motor en Joris Driepinter ook met melk te maken hadden: ‘drink per man driekwart kan’. Paul Schnabel op de kaft: ‘Mooi dat nu eens is opgeschreven waar we vandaan komen en hoe goed we het hebben.’ Voor oudere lezers een feest der herkenning en jongeren zullen versteld staan van zoveel primitiviteit en zich verbazen over leven en leefstijl van toen. Gouden jaren geeft aan de hand van thema’s als eten, kleding, wonen, werkomstandigheden, onderwijs, kindertijd een compleet en interessant beeld van vijftig naoorlogse jaren; stevig onderbouwd met feiten en cijfers.
Anjo:
Waren het uitsluitend ‘gouden jaren’? Geboren in de hongerwinter, herinner ik me de dikke bloemen op de ruiten, de kolenkachel die alleen de huiskamer verwarmde; maandag wasdag en de wasrekjes om de kachel. Voedselbonnen, woningnood, vermaakte jurken, gebreide onderbroeken. Ook het bijzondere van een vakantie in de buurt, sigarenbandjes sparen en een echte Schildpadpop. ‘Jaap en Gerdientje’ van Anne de Vries heb ik wel honderd keer gelezen en we konden als kind zonder gevaar de hele buurt onveilig maken … Geen wegwerpverpakkingen uit de buurtsuper, maar een onsje biscuitjes of een pond bruine bonen van de kruidenier. Een feest der herkenning? Ja, maar de tekst en de prachtige foto’s in het boek vertellen mij ook veel nieuwe feiten. Bijvoorbeeld over de ouderenzorg in de vijftiger jaren en de komst van de AOW (1956) voor de ‘ouden van dagen’ van toen. Niet zozeer de anekdotes, maar vooral de feiten en achtergronden maken dit boek voor mij zo waardevol. Nog eens herinnerd worden aan ‘toen’ maakt het extra bijzonder!
Annegreet van Bergen, Gouden jaren
ISBN 9789045023540
Uitgever: Atlas Contact
Prijs: € 19,99 (ook als E-book)
- Details
- Hits: 1166
iets van het leven te maken. Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83 ¼ jaar
‘Geen zin is gelogen, maar niet elk woord is waar’ is het antwoord van Hendrik Groen op de vraag of zijn roman autobiografisch is. Het had zomaar gekund dat de Hendrik van de cover aan de hand van dagboekfragmenten zelf een jaar beschrijft van zijn leven in een Amsterdams verzorgingshuis. Cover en inhoud passen perfect bij elkaar! De vraag naar het echte bestaan van Hendrik verdwijnt al lezend. Hij schrijft over Graeme, Evert, Eefje en al die andere bewoners van het huis en vooral over hoe hij – soms op zijn bromstoel, zijn scootmobiel - daarin zijn weg vindt. De ups en downs. Haalt hij het jaar nog? En volgend jaar? Hij wil graag een huis zonder geklaag, gezeur en gejammer. Een beetje kankeren mag wel, ‘anders mag ik er zelf niet in.’ Het valt niet mee om jezelf doelen te stellen in een omgeving waarin de mensen van kopje koffie naar kopje thee gaan. Hendrik doet verwoede pogingen: ‘Gewoon hard werken om ervoor te zorgen dat elke dag de moeite waard is’. Of in ieder geval een op de twee dagen. Rustdagen moeten er ook zijn, net als in de Tour.
Later in het jaar: Hendrik probeert elke dag te blijven schrijven, de krant te lezen, een beetje tv te kijken thee te drinken en voor het raam te zitten. Bejaarder kan het niet. Hij weet niet waar hij de energie vandaan moet halen voor iets anders. Altijd heeft hij afgegeven op zuchten en klagen, maar nu komt het er voor hemzelf op aan ‘Hendrik Groen, bewijs jezelf en anderen een dienst en geef jezelf een flinke schop onder je komt.’ Een uitje misschien? Dat was het eerste stapje op de weg omhoog. Aan het eind van het jaar: ‘Zolang er plannen zijn is er leven’. Hendrik gaat een nieuwe agenda kopen en een nieuw aantekenboekje.
Anjo: Een geweldig boek en dus een regelrechte aanrader. Een indrukwekkend verslag van de samenleving die verzorgingshuis heet, waarvan Hendrik deel uitmaakt, maar tegelijkertijd de beschrijver is. Met observaties, kritische kanttekeningen aan zijn eigen adres, dat van medebewoners, personeel en de samenleving. Prachtig vormgegeven met Hendrik zelf voorop!
Hendrik Groen, Pogingen iets van het leven te maken
ISBN 9789029089975
Uitgever: Meulenhoff, Amsterdam
Prijs: € 18,95
- Details
- Hits: 1225
een naam als een piano. Oma’s zijn niet altijd grootmoeder geweest. Daarvoor waren ze moeder, mevrouw, meisje, kindje, baby en dáárvoor waren ze zo klein dat niemand hen kon zien … Onvoorstelbaar voor kleinkinderen. In ‘Josephina’ vertelt een kleinzoon over zijn oma Josephina Florence. Josephine is wel eens de weg kwijt, noemt dingen niet zoals ze heten of denkt dat ze een meisje is. Later gaat ze in het schilderij wonen dat tegenover haar stoel hangt. Hoezo later?
Een bijzonder prentenboek waaruit de verwondering van een kind spreekt over de voorgeschiedenis van zijn oma.
Anjo: Voor kleinkinderen is oma gewoon oma en zal ze dat altijd blijven. Ze heeft geen vroeger en geen later. In dit prachtige prentenboek vertelt een kleinzoon het verhaal van zijn oma. Van toen ze net iets groter was dan niks, totdat ze de weg in haar hoofd niet altijd meer kan vinden. Later hoort er gewoon bij. Niks oma’s hoeven niets meer te worden …! Later wordt ze een tuin, denkt haar kleinzoon. Met zijn opa en een piano, hoopt hij.
Dit boek rekent op een bijzondere manier af met vastgeroeste ideeën over grootouders. Weer een prentenboek dus voor alle leeftijden! Mooi geschreven en goed geïllustreerd en geweldig om samen met je kleinkind te bespreken en daarmee ook een geweldig cadeau voor oud en jong!
Jaap Robben en Merel Eyckerman, Josephina, een naam als een piano
ISBN 9789058388094
Uitgever: De Eenhoorn
Prijs: € 14,50
- Details
- Hits: 1253
In de serie themaboeken van Peter van Straaten verscheen Niet doen opa als zevende deel. Na Zo zijn we niet getrouwd, Weet mama hiervan? en Heeft het gesmaakt? bijvoorbeeld. Op de Van Straaten-manier worden alle mogelijke misverstanden tussen grootouders, kinderen en kleinkinderen blootgelegd. Dat levert meesterlijke plaatjes op. Geestig, plagerig en altijd raak. De generatiekloof in scènes, waarin grootouders, hun kinderen en kleinkinderen figureren met opa als hoofdrolspeler. Beetje onhandig, overdreven kinderlijk om aansluiting te vinden bij kleinzoon of kleindochter, nukkig, zorgzaam, hulpeloos of ouderwets. Een geweldig boek en een prachtig cadeau voor verse grootouders.
Anjo: een echte Van Straaten. Onovertroffen! Met een paar lijnen schetst hij een herkenbare situatie tussen opa en kleinzoon. Opa wil zijn kleinzoontje die heel dicht bij de waterkant staat tegenhouden: ‘voorzichtig, ventje! Je kunt nog niet zwemmen en opa al bijna niet meer!’ Herkenbaar: opa is in slaap gevallen op de bank, terwijl hij aan het voorlezen is … Kleinzoon: ‘sst …opa slaapt!’. Het blijft niet bij jonge kleinkinderen. Het is vooral een kijkboek en net als met columnbundels is het een boek om steeds opnieuw even in te duiken en van te snoepen. Een feest van herkenning!
Peter van Straaten, Niet doen opa
Isbn 9789076168999
Uitgever: De Harmonie
Prijs: € 14,90
- Details
- Hits: 1259
Op ouder worden en de sociaal professional.
Een boek dat nadrukkelijk bedoeld is voor hbo-studenten Sociaal Werk en Toegepaste Gerontologie, met als uitgangspunt ouder worden is divers worden. Dat is de drager van de twee leidende inzichten: (1) ouder worden is meer dan de gangbare stereotype beelden ons doen geloven; professionals moeten genuanceerde beelden hebben ontwikkeld om ouderen te benaderen en (2) het perspectief van een professional bepaalt sterk zijn/haar handelen en de doelen daarvan. Het gekozen perspectief wordt mede bepaald door ontwikkelingen in de samenleving. Het is dus belangrijk voor studenten om daar kennis van te nemen en te ontdekken wat de consequenties daarvan zijn voor hun eigen handelen.
Het boek is geschreven door een groot aantal auteurs. De redactie heeft hun bijdragen onder drie verschillende thema’s bij elkaar gebracht. Het eerste thema is 'ouderen in Nederland', waarbij wordt ingegaan op de vraag welke plaats oudere mensen innemen in de Nederlandse samenleving. Het tweede thema, 'levensloop, kwetsbaarheid en veroudering', beschrijft veroudering in levensloopperspectief, met bijzondere aandacht voor kwetsbaarheid. Het derde thema heeft betrekking op de relatie tussen ouderen en de hulp- en dienstverlener. In de bijdragen van dit laatste thema wordt de aandacht verlegd van de oudere mens naar het werkveld van professionals.
Anjo Geluk: Vanuit een ander perspectief bekeken – ik ben geen hbo-student, maar een oudere – is dit een verrassend boek. Niet alleen helder en breed opgezet, actueel ook, maar met veel ruimte voor de lezer en gebruiker ervan. Het geeft een brede basis, maar daarnaast ook ontwikkelingen en mogelijke perspectieven en het doet daarmee een beroep op de lezer. Wat vind je zelf? Wat betekenen feiten en ontwikkelingen straks voor jou als professional, voor het omgaan met ouderen? Door de veelheid aan onderwerpen, auteurs met een eigen stijl, kleine citaten en de lay-out is het boek nergens saai. Natuurlijk zou ik hier en daar andere accenten leggen. Emancipatie, participatie, preventie blijven onderbelicht of worden wel erg formeel behandeld, zodat er weinig aandacht is voor nieuwe bewegingen van ouderen zelf. Wellicht voor een volgende druk. Ook voor ouderen is het boek een aanrader! Nog beter: als jongeren en ouderen gaan we er samen mee aan de slag!
Redactie: Joost van Vliet en Jan S. Jukema
ISBN: 9789059319882
Uitgever: Boom/Lemma
Prijs: 39,95 euro
- Details
- Hits: 1210
‘Deze winter zal ze uitglijden, op een dag zal het glad zijn, moeder gaat het hondje uitlaten, ze breekt haar heup. Ze moet naar een ziekenhuis.’ Vanaf november 2012 documenteert de dichter Frank Starik de belevenissen van zijn dementerende moeder. In korte schetsen beschrijft hij hoe zij, precies zoals hij al voorvoelde, na een val in het ziekenhuis belandt en vervolgens in een verzorgingshuis wordt opgenomen. Een dement geworden moeder en haar mantelzorgende zoon: “Mijn moeder is feitelijk in een huisdier veranderd”, schrijft Starik. De zoon, trouwe hond, laat haar uit. Starik beschrijft in korte zinnen, schijnbaar afstandelijk wat er met zijn moeder en met hem gebeurt. Er staat geen zin te veel in het boek, zodat er ruimte is voor de eigen gevoelens van de lezer: onmacht, verdriet, verwarring, maar ook ontroering en humor spelen een rol.
Anjo Geluk: De directe toon van het boek zal niet iedereen bevallen; dat bleek uit de reacties van Trouw-lezers op de stijl van Starik (delen uit het boek verschenen eerst als columns in deze krant). Mij spreekt de stijl juist bijzonder aan omdat vals sentiment ontbreekt. Of – nog erger - een uitleg van wat er gebeurt. De relatie tussen moeder en zoon vraagt tussen de regels door aandacht. Die verandert natuurlijk door de jaren heen, maar hoe is het tussen een dementerende moeder en haar mantelzorgende zoon? Zijn de rollen omgedraaid? Nee, natuurlijk, maar hoe dichtbij kun je, wil je komen? “Zou men werkelijk van mij verwachten dat ik met mijn moeder naar de wc ga? Ik wil dat niet, ik durf dat niet, ik kan dat niet. Een meter afstand, dat is dichtbij genoeg.”
Auteur: F.Starik
ISBN: 9789046816141
Uitgever: Nieuw Amsterdam
Prijs: 19,95 euro
- Details
- Hits: 1125
De dementerende moeder van Tosca Niterink (1960) woont samen met acht dames op een gesloten afdeling van een verzorgingshuis. Zij beschrijft in de vorm van korte verhalen, deels columns die onder de naam ‘Klein Keukenhof’, in de NRC zijn verschenen de verwikkelingen die zich daar voordoen tussen de oude dames, verzorgsters en bezoekers. Het is net Absolutely Fabulous in een bejaardentehuis. De dames proberen elkaar de loef af te steken door op te scheppen over hun nageslacht, zich mooi te maken of door het beste plekje in de huiskamer te veroveren. Niterink heeft een scherp oog voor de absurde en het hilarische gebeurtenissen in de kleinschalige wooneenheid; voor de komische maar ook voor heel ontroerende scènes. Ze betrekt zichzelf ook bij haar observaties, zo vertelt ze over het schuldgevoel als ze een paar weken niet bij haar moeder op bezoek is geweest.
Anjo Geluk: Tosca Niterink was te gast bij P & W; nadat ze over haar demente moeder, de hoofdpersoon uit De Vergeetclub had verteld, merkte een van de andere gasten op dat dementie erfelijk is … Niterink is de dochter die intens betrokken is bij haar moeder. Ze schrijft over haar en over haarzelf als dochter van een demente moeder. Ik vroeg me telkens af wat haar moeder ervan zou vinden, stel dat het kon, om zichzelf zo in de war, zo de weg kwijt, zo hartverscheurend eenzaam en dan weer zo gelukkig en blij te zien.
Al lezend moest ik aan Theo en Thea denken, de serie waarin Tosca Niterink een hoofdrol had, aan haar stijl. Natuurlijk heeft die serie niets met De Vergeetclub te maken, met haar stijl wel? Ik denk dat je door de leefwereld van je dementerende moeder te beschrijven al gauw een onduidelijke grens kunt passeren. Een persoonlijke grens tussen wat wel en wat niet? Voor mij ligt die in ieder geval ergens anders dan voor Niterink. De hilarische ondertoon overtuigt mij niet.
Auteur: Tosca Niterink
ISBN: 9789057596667
Uitgever: Podium
Prijs: 16,50 euro
- Details
- Hits: 1331
Zoektocht naar een toekomst met minder dementie.
Dementie hangt als een donkere wolk boven onze vergrijzende samenleving. Ten onrechte, stelt Kirsten Emous. Dementie is namelijk vooral een lichamelijke ziekte die kan worden bestreden door meer aandacht aan hart en vaten te wijden. Nederlandse onderzoekers lopen al langer voorop bij die nieuwe aanpak.
Kirsten Emous ging op onderzoek toen haar tante Annemarie ongekend snel aftakelde. Waarom had ze het niet zien aankomen? Ze besloot haar tante door de doolhof van dementie te volgen. Ze leerde over het verband tussen schade aan de hersenen en symptomen van dementie, hoe het geheugen en het bewustzijn functioneren, welke soorten (erfelijke) dementie er zijn en welke symptomen op dementie lijken, maar het niet zijn. We zijn wél weerbaar tegen de meest voorkomende vorm van dementie: Alzheimer. Doeltreffender zorg voor ouderen, meer voorzorg tegen hart- en vaatziekten, kan de gevreesde ziekte vertragen, op afstand houden. Samenwerking tussen neurologen en vaatspecialisten is daarvoor broodnodig.
Met uitvoerige bronvermelding
Kirsten Emous is wetenschapsjournaliste. Ze schreef eerder De Loden Mantel (2005), een kritische studie over (mantel)zorg in Nederland.
Anjo Geluk: In het boek volgen we tante An, in een aftakelingsproces dat een doolhof is, door de ogen van haar nicht: Kirsten, die haar eigen reis door de bizarre doolhof van de dementie maakt. Onderweg ontmoet ze niet alleen tante An, maar ook wetenschappers, artsen, verzorgenden familieleden en andere deskundigen, zelfs statistici. Hoe zit het met preventie van dementie? Is de ziekte op de terugtocht? Kan door preventie van hart- en vaatziekten de golf van dementie voorkomen worden.
Emous is erin geslaagd een fascinerende combinatie te maken tussen de schrijnende werkelijkheid van tante An, haar eigen vragen en mogelijke oplossingen om dementie op afstand te houden. Tante An is overleden. Dement, ‘maar het leger dat plunderend door haar hersenen was getrokken, had haar bewustzijn niet meegenomen …’. Een aanrader die brede aandacht verdient: aangrijpend en ontnuchterend!
Auteur: Kirsten Emous
ISBN: 9789491363269
Uitgever: Gibbon
Prijs: 24,90 euro
- Details
- Hits: 1223
Een nieuwe bevlogenheid.
In Stil de tijd noemde Joke J. Hermsen stilte, rust, traagheid en verveling voorwaarden voor werkelijke creativiteit en helder nadenken. Zij pleitte voor niets minder dan een langzame toekomst. Maar wat gebeurt er na de rust? Welke nieuwe denkrichting moet er gekozen worden opdat er werkelijk iets verandert en er niet alleen een rustiger, maar ook een duurzamer en evenwichtiger samenleving ontstaat? Daarover gaat deze nieuwe Kairos, de nieuwe filosofische bundel, een noodzakelijke opvolger, een pleidooi voor een nieuwe bevlogenheid.
Anjo Geluk: Een boek dat precies op tijd komt! In Kairos verzet Hermsen zich tegen het ‘technocratische denken’ en houdt ze een filosofisch pleidooi voor de nieuwe bevlogenheid van de homo empathicus, die ons kan inspireren om een uitweg uit de economische en ecologische crisis te vinden.
Ze onderzoekt diverse manieren van wishful thinking, zoals het principe van de hoop (Ernst Bloch), het enthousiasme (Kant, Plato en Nietzsche) en het principe van nataliteit (Hannah Arendt). Geboortelijkheid als tegenpool van sterfelijkheid.
Ook beschrijft ze initiatieven op het gebied van onderwijs, metamodernistische kunst en coöperatieve ecologische netwerken.
Nu de homo digitalis in opkomst is en de verregaande technologisering van de mens een onomkeerbaar feit, is het zaak onze aandacht op het menselijke van de mens te blijven richten. Waarin verschilt de mens van de machine?
Het antwoord is: creativiteit, empathie en het vermogen opnieuw te beginnen. Een boek dat je niet loslaat. Laat je inspireren, vleugels geven!
Joke J. Hermsen
ISBN: 9789029587907
Uitgever: Arbeiderspers
Prijs: 19,95 euro
- Details
- Hits: 1434
De geneeskunde en romans gaan vaak over de mens in crisis. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er zoveel artsen schrijver zijn geworden. Literatuur en geneeskunde hebben daarom meer met elkaar te maken dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Wat dan? En wat kunnen ze van elkaar leren?
Arko Oderwald is bijzonder hoogleraar Literatuur en Geneeskunde aan de Universiteit voor Humanistiek en werkt ook aan het VU Medisch Centrum. Het boek bestaat uit een inleidend essay en eerdere publicaties van Oderwald. Met veel verwijzingen.
Anjo Geluk: Een boek voor langzame lezers die hun best willen doen om ‘erin’ te komen en met de auteur mee te denken. Na het eerste essay dat een kader biedt voor wat volgt, worden verschillende thema’s behandeld die de relatie tussen literatuur en geneeskunde weergeven. Ouderdom bijvoorbeeld, aan de hand van Langzame man van John Coetzee. De hoofdpersoon Paul, een zestiger, zit het dwars dat hij niet alleen benaderd wordt als een oude man, maar zichzelf – na een verkeersongeluk- ook alleen nog maar kan zien als een oude man. Hij takelt af en zal nooit meer zijn oude veerkracht terugkrijgen Een langzaam boek, dat veel aandacht verdient. waardoor je tot bijzondere inzichten komt.
Auteur Arko Oderwald
ISBN: 9789058982551
Uitgever: De Tijdstroom
Prijs: 20 euro
Pagina 7 van 8
