Details

Gepubliceerd: 19 november 2015

Hits: 845

Vonne van der Meer, Winter in Gloster House ISBN: 9789025446222 Uitgever: Atlas Contact, Amsterdam Prijs: €17,99

Details

Gepubliceerd: 14 oktober 2015

Hits: 1044

‘Laat de omgeving het werk doen’
 Rudi Westendorp & David van Bodegom
 Het praktische vervolg op Oud worden zonder het te zijn (van Rudi Westendorp). Hun uitgangspunten: veel gezondheidsklachten lijken onvermijdelijk, maar ze komen voort uit onze leefstijl. En die wordt weer gedicteerd door de omgeving. Door de mismatch tussen ‘oude’ genen – onze evolutionaire erfenis – en de moderne omgeving kunnen we geen weestand bieden aan de voortdurende verleidingen om ons heen. Gebieden en verbieden helpen dan niet. Wat dan wel? De omgeving het werk laten doen! Door kleine aanpassingen thuis, onderweg, op het werk of in de wijk, maken we gemakkelijker gezonde keuzes, soms zelfs onbewust. Hoe dan? Daar gaan ze in dit praktische boek nader op in. ‘Ze’ zijn: Rudi Westendorp (1959), hoogleraar ouderengeneeskunde aan de universiteit van Kopenhagen en David van Bodegom (1978), verouderingswetenschapper bij Leyden Academy on Vitality and Ageing en doet onderzoek naar de vraag waarom de Kwaku in Noord-Ghana gezond oud worden en Nederlandse Hans van 68 op zijn zestigste al versleten is.
- Inclusief postertje met praktische adviezen -

Anjo Geluk:
Ik realiseer me, dat vooral bij een non-fictie boek als dit de gesteldheid van de lezer (ik behoor tot de doelgroep) een rol speelt. Ik (1945) voelde me niet direct aangesproken door twee gezonde heren die staand vergaderend, lunch wandelend, van kleine bordjes etend op zoek naar een mooie, langere route naar hun werk fietsen. Terwijl ik met kruk juist op zoek ben naar een kortere route naar de trein en het zonder mantelzorger nog niet red ... Welk advies is uitvoerbaar nu ik de poster goed zichtbaar heb opgehangen? Ik kan het servies vervangen, groenten en fruit nog beter in het zicht zetten, de thermostaat lager zetten, de tv verstoppen. Maar staand werken en vergaderen …? Samen fietsen? De oplossing: het huishouden als de beste sport? Natuurlijk weet ik best dat op latere leeftijd altijd je genen, de omgeving en het proces van veroudering bij elkaar komen. Niet of/of, maar en/en! Het samenspel tussen de drie factoren bepaalt of we ziek worden of gezond blijven. De mogelijkheden voor verandering zitten dan in het aanpassen van de omgeving en daaraan actief werken, want dat hoort er dan wel bij. Een – afhankelijk van de situatie haalbare - selectie helpt ook! Dat hoop ik!
Het boek leest als een trein en geeft op een eenvoudige en aantrekkelijke manier inzicht in veroudering en onze eigen bijdrage daaraan (ik wil verantwoordelijkheid hier niet noemen). Het is zo logisch, zo simpel; nu de eigen actie nog! Er is wel een groot verschil tussen ouderen in Ghana en Nederland en dat zit in de mate waarin ouderdom eerbied verdient en gezag verleent. ‘Oud’ in Nederland is onaantrekkelijk. Je erop voorbereiden – en dat kan niet jong genoeg – ook! Dit boek is eigenlijk verplichte kost voor alle 50-plussers. Kopen zij een boek met zo’n titel? Tenslotte: het is lastig samen een boek te schrijven en dan op onderdelen herkenbaar te zijn als een van de twee. In dit boek is dit opgelost door achter de ‘ik’ hier en daar aan te geven van wie de tekst afkomstig is: van ik (Rudi) of ik (David). In ieder geval duidelijk!

Rudi Westendorp & David van Bodegom, Oud worden in de praktijk (‘laat de omgeving het werk doen’)
ISBN: 9789045029597
Uitgever: Atlas Contact, Amsterdam
Prijs: €19,99; met postertje (ook als E-book)

Details

Gepubliceerd: 07 juni 2015

Hits: 1539

Het Handboek
Jong blijven & oud worden is een handboek in de letterlijke zin van het woord. Het bevat alles wat je wilt weten over goed oud worden. In deel 1 worden de verschillende levensfasen behandeld en de manier waarop leefstijl, gezondheid en ziekte uit de eerste levensjaren al grote invloed hebben op de tweede levenshelft. In deel 2 wordt de overgang van 1e naar 2e levenshelft behandeld. Deel 3 gaat over maakbaarheid én toeval van het ouder worden. Het laatste deel gaat over kwetsbare ouderen – als het laatste fluitsignaal nadert - en is vooral bedoeld voor hun kinderen. Het boek bevat verschillende tekstsoorten en geeft naast de lopende tekst citaten (kunst & cultuur en opinie & debat), (enkele) tabellen, illustraties en 50 tips. Met het lezen van het boek speel je het verouderingsspel met de metafoor van een voetbalwedstrijd in gedachten.

Marcel Olde Rikkert is hoogleraar geriatrie en hoofd van de afdeling geriatrie van het Radboudumc en het Radboud Alzheimer Centrum.

Anjo Geluk:
Een aanrader! Een boek dat leest als een trein en zonder het gebruik van teveel onderzoeksgegevens, tabellen en grafieken inzicht verschaft in wat er met je gebeurt bij het ouder worden en hoe je daarmee kunt omgaan, zelf keuzes kunt maken. ‘Spel’ is daarbij een belangrijke component. De lezer speelt het verouderingsspel, een voetbalwedstrijd waarbij zoveel mogelijk is voorbereid, maar lang niet alles maakbaar blijkt en ook toeval een rol speelt. Een mooi uitgegeven, helder geschreven boek, dat nu eens niet uitgaat van overspannen verwachtingen of mikt op zo oud mogelijk, maar zo goed mogelijk oud worden. Al lezend kreeg ik de indruk dat het boek voor mij bedoeld is, over mij (70) gaat, mij inzicht verschaft in het ouder worden, mij aan het werk en denken zet en dat is voor mij een graadmeter voor een goed boek over dit thema! Het boek is ook een prachtige basis voor gespreksgroepen. Tip 15:
‘Las bij de overgang naar de tweede levenshelft een time-out in om het hoe, wat en waarom van je leven in dit tweede deel goed in te vullen.’

Zijn er geen minpuntjes? Die zijn er ook. Een paar: ik vind ‘je’ geen prettige aanspreektitel voor dit boek. Het hele boek is ook een aanrader voor (klein)kinderen van ouderen, daarop hoeft deel 4 geen uitzondering te maken. Verder: ‘participatie’ is wel erg summier uitgewerkt en nogal individueel gericht; dat vind ik jammer! Tot slot: zou het mogelijk zijn een boek voor ouderen te schrijven zonder ‘jong blijven’ in de titel te zetten en het daarover te hebben? Voor mij was ‘Oud worden’ mooi genoeg geweest!

Prof. Dr. Olde Rikkert, Jong blijven & oud worden
ISBN 9789072219947
Uitgeverij Thoeris
Prijs: € 19,95

Details

Gepubliceerd: 07 juni 2015

Hits: 1042

Het denken van Marli Huijer
Marli Huijer is vanaf 2015 de Denker des Vaderlands, de opvolger van René Gude Daarnaast is ze arts, hoogleraar filosofie aan de Erasmus Universiteit en lector filosofie aan de Haagse Hogeschool. We kennen haar van het Filosofisch Elftal van Trouw, haar boeken en onder meer van televisieoptredens. Peter Henk Steenhuis is filosofieredacteur bij dagblad Trouw. In de interviews die Steenhuis voor dit boek met haar heeft, gaat het over haar inspiratiebron Hannah Arendt, haar overstap van haar werk bij de methadonpost in Beverwijk naar de filosofie, disciplineren, de participatiesamenleving en bevolkingsonderzoeken. Ze is geen tegen-, geen mee-, maar een tussendenker en wil daarbij de stem van allerlei verschillende mensen laten klinken. Zoals de titel van het boek aangeeft: ze benadrukt bij herhaling hoe belangrijk het is je vrijmoedig uit te spreken.

Anjo Geluk:
Mijn eerste kennismaking met Marli Huijer was het boek dat ze samen met Klasien Horstman schreef: Factor XX, vrouwen, eicellen en genen (2004). Daarna ben ik haar boeken blijven lezen, waarbij vooral Discipline (bespreking deze rubriek) favoriet is. Wat mij zo aanspreekt: haar manier van het aan de orde stellen van fundamentele filosofische thema’s. Niet zweverig, ongrijpbaar, ver van de dagelijkse realiteit, maar dichtbij huis, herkenbaar en dan vanuit verrassende, originele invalshoeken. Geweldig! Dit is bij uitstek een boek om kennis te maken met Huijer, een nadenkboek dat je zorgvuldig moet lezen. Een opstap naar meer!

Peter Henk Steenhuis, Het leven is niet leuk als je mond houdt / Het denken van Marli Huijer
ISBN 9789089535900
Uitgever: Boom
Prijs: € 12,50

Details

Gepubliceerd: 28 februari 2015

Hits: 1001

Wat ze lazen, wat hen vormde, hoe ze dachten.

Babyboomers zijn mensen die geboren zijn tussen 1945 en 1955. Geboren in geringe welvaart hebben zij de wederopbouw en de groei van de welvaart beleefd vanuit een herinnering aan bekrompenheid en de alomtegenwoordige Tweede Wereldoorlog. Werden zij de protestgeneratie van '68? Ja, maar er is veel meer, bewijst babyboomer Ronald Havenaar.
Aan de hand van zesendertig boeken die de "beter opgeleide bovenlaag van de 'geboortegolvers', het betere deel van deze generatie" in hun ontvankelijkste periode lazen, schetst Havenaar een generatie, een tijdsgewricht en een mentaliteit in thema's als beklemming, illusie, bevrijding, angst en verval. De lezer van dit boek leert zesendertig elementaire Nederlandse fictie- en nonfictiewerken beter kennen, maar vooral ook: zichzelf en zijn tijd of die van zijn ouders.
Het boek is aantrekkelijk geschreven. Een combinatie van herkenning en aha-erlebnis voor elke babyboomer of voor wie is grootgebracht door babyboomers. Havenaar las vrijwel alles wat uitkwam en de aandacht trok. In Babyboomboek is maar een selectie terechtgekomen. De belangrijkste stelling van zijn boek vindt Havenaar dat de babyboomers in hun leeservaringen blootstonden aan tegenstrijdige bevindingen die in combinatie een verscheurd wereldbeeld opleverden. "In hun leeservaringen waren de babyboomers maar in beperkte mate de generatie van het protest. Ze waren veel meer, belast als ze werden met een gespleten voorstelling van de werkelijkheid, een stuurloze generatie."

Anjo Geluk:
Havenaar verstaat onder een generatie een groep leeftijdsgenoten met gedeelde ervaringen, die tot op zekere hoogte een verwant wereldbeeld opleveren. Ik word altijd een beetje kriebelig als mij als babyboomer (’45) een muzieksmaak, wereldbeeld of andere overeenkomst met leeftijdsgenoten wordt opgedrongen. Voor mij moet ‘tot op zekere hoogte’ er dus zeker bij. Ik heb maar een deel gelezen van Havenaars 36 werken en herinner me dat er vaak over werd gediscussieerd en dat de discussies heel hoog konden oplopen. Ze gingen ergens over. De provocatie was overduidelijk aanwezig in ‘Ik Jan Cremer’ of ‘Hé zus ze houen ons eronder’ (Joke Kool-Smit). Egomanie noemt Havenaar ‘Wie is van hout’ (Jan Foudraine); het boek stond centraal in de gesprekken over ‘het ik’ en de samenleving’ , waarin altruïsme uiteindelijk altijd ook egoïsme zou zijn, voor mij een moedeloze, demotiverende opvatting. Dromen deden we ook: futurologie was een serieus studieonderdeel en ‘Prognostica’(Fred L. Polak) – 750 pagina’s - werd verslonden. De generatie typeren vanuit hun boekenkeuze is origineel, levert verrassingen op en – ook omdat Havenaar de breedte en diepte kiest - een mooi overzicht van een generatie voor zover het ‘het betere deel’ zoals hij het noemt, daarvan betreft.

Ronald Havenaar, Babyboomboek
ISBN 9789028260368
Uitgeverij G.A. Van Oorschot B.V.
Prijs: € 22,50

Details

Gepubliceerd: 03 januari 2015

Hits: 1084

Over de kracht van verhalen

Brinkgreve: ‘naast het willen weten had ik een andere drang: naar verhalen die de wereld overzichtelijk maakten, die orde schiepen. En als je eenmaal zelf verteller was kon je een andere orde creëren en personen transformeren. Beide behoeften zijn in mij blijven voortleven: aan de waarheid en aan de verbeelding, en de laatste wint aan kracht.’ Het vertellen van verhalen als het bedwingen, ordenen van de chaos. In het groot: je leven, de transities daarin of op microniveau, als je iets is overkomen dat je wilt duiden. Bij Brinkgreve begon het vertellen van eigen verhalen toen haar vader was opgehouden met voorlezen en zij haar zusjes en broer eindeloze vervolgverhalen ging voorlezen. ‘Verhalen’ zijn altijd een rol blijven spelen, op allerlei manieren. Onder meer in de vorm van het levensverhaal van haar moeder dat ze optekende en dat een boekje werd – Ik heb ook een verhaal – en dat als een visitekaartje voor vrienden en bekenden van haar moeder fungeert. Verhalen en vooral de kracht ervan als thema van een boek dat vooral persoonlijk gekleurd is, maar ook laat zien hoe verhalen kunnen verbinden en richting kunnen geven in een tijd waarin oude ideologieën niet meer werken en er grote behoefte bestaat aan visies waarin mensen kunnen geloven.

Christien Brinkgreve is hoogleraar sociale wetenschappen aan de Rijksuniversiteit Utrecht.

Anjo:

De brede blik van de socioloog had voor Brinkgreve iets aantrekkelijks: die gaf de illusie van orde en overzicht. Maar bij nader inzicht verbrokkelde het beeld vaak. Dat vroeg om een andere manier van kijken, die meer de meerduidigheid van de menselijke beleving kon weergeven. Die bleek wel te vinden in romans. Maar zijn romans wel bruikbaar in de sociologie? In de sociologie opgevat als de studie van de manieren waarop mensen de problemen van het samenleven kunnen oplossen, kunnen zeker romans dienen als een bron bij uitstek. Een van die romans is Badal van Ramil Ramdas. De zeggingskracht van verhalen – onder meer in een roman, in de verhalen van migrantenvrouwen, het verhaal van je moeder- en de manieren waarop je die tot uiting brengt – via autobiografisch schrijven, psychoanalyse bijvoorbeeld – vormen de rode draad van dit boek. Om over na te denken: ‘In ons eigen tijdperk van verbrokkeling en discontinuïteit verschaft het verhaal ons een van de meest levensvatbare vormen van identiteit – voor individu en gemeenschap. ‘
Een boeiend boek, vooral door de originele invalshoeken.

Christien Brinkgreve
ISBN 9789045025995
Uitgever: Atlas Contact, Amsterdam
Prijs: €18,99

Details

Gepubliceerd: 03 januari 2015

Hits: 1114

In dit lees-, kijk-, voorleesboek van het succesvolle duo Bette Westera en Sylvia Weve staat de dood centraal. Een onderwerp, dat niet alleen voor kinderen lastig en ongrijpbaar is, ook ouderen weten er vaak geen raad mee. Ze zijn er bang voor of willen er niet mee geconfronteerd worden. Het duo Westera en Weve slaagt erin om in herkenbare taal, subtiele luchtigheid en met bijzondere illustraties aan te tonen dat de dood bij het leven hoort en eigenlijk doodgewoon is. Hoe erg je iemand kunt missen die er niet meer is, waarom ook jonge mensen sterven, en waar iemand naartoe gaat als hij dood is – het komt allemaal aan de orde. Een boek dat je iedereen toewenst: van kleuter tot stok-oudere. Om af en toe een gedichtje uit (voor) te lezen en te genieten van de illustraties.Voor mensen die het moeilijk vinden om aan kinderen uit te leggen wat woorden als ‘crematie’, ‘begrafenis’ en ‘hospice’ betekenen, is achterin het boek een uitgebreide begrippenlijst opgenomen.

Anjo:
Voor mij is DOODGEWOON het mooiste boek van 2014. Westera en Weve zijn erin geslaagd om net als in hun vorige boek – Aan de kant, ik ben je oma niet – een moeilijk onderwerp als de dood op een sublieme manier, zonder valse romantiek, bijna droog, te behandelen. Tekst en illustraties vormen geweldige, verrassende combinaties. Het boek is prachtig en met veel zorg uitgegeven; het heeft een harde kaft en binnenin hele en halve pagina’s. Om in te lijsten, zo mooi! Een regelrechte aanrader voor oud en jong!

Beter niet

Zeven dingen
die je beter
niet kunt zeggen
tegen iemand
die een tijdje terug
zijn vader
heeft verloren:

Went het al een beetje?
Gaat het al wat beter?
Lekker leuke dingen doen
Ik weet precies hoe je je voelt.
Gelukkig heb je je moeder nog.
Voor hem was het het beste zo.
Kop op, je bent nog jong,
het komt wel goed.

Bette Westera (tekst), Syvia Weve (illustraties)
ISBN 9789025756680
Uitgever: Gottmer, Haarlem
Prijs: €19,95

Details

Gepubliceerd: 03 januari 2015

Hits: 1014

Hoe ons dagelijks leven in een halve eeuw onvoorstelbaar is veranderd

De achter ons liggende periode van groei is een volstrekt unicum in de economische geschiedenis. Annegreet van Bergen, journalist en econoom, vergelijkt het leven van toen met dat van nu. Een verhaal van de ongekende naoorlogse groei, die ons leven op alle fronten heeft veranderd. De wekelijkse teil werd de dagelijkse douche, het papieren loonzakje een digitale bankrekening en de boterham met tevredenheid een broodje gezond. Het is nu ondenkbaar geen cv, tv en nauwelijks huishoudelijke apparatuur te hebben. Het zonder disposables te moeten stellen: katoenen luiers, badstof damesverband. Wie weet nog wat een kwitantieloper is, dat je bij de buren moest gaan opbellen, dat je lid kon worden van de M-brigade en dat de Witte Motor en Joris Driepinter ook met melk te maken hadden: ‘drink per man driekwart kan’. Paul Schnabel op de kaft: ‘Mooi dat nu eens is opgeschreven waar we vandaan komen en hoe goed we het hebben.’ Voor oudere lezers een feest der herkenning en jongeren zullen versteld staan van zoveel primitiviteit en zich verbazen over leven en leefstijl van toen. Gouden jaren geeft aan de hand van thema’s als eten, kleding, wonen, werkomstandigheden, onderwijs, kindertijd een compleet en interessant beeld van vijftig naoorlogse jaren; stevig onderbouwd met feiten en cijfers.

Anjo:
Waren het uitsluitend ‘gouden jaren’? Geboren in de hongerwinter, herinner ik me de dikke bloemen op de ruiten, de kolenkachel die alleen de huiskamer verwarmde; maandag wasdag en de wasrekjes om de kachel. Voedselbonnen, woningnood, vermaakte jurken, gebreide onderbroeken. Ook het bijzondere van een vakantie in de buurt, sigarenbandjes sparen en een echte Schildpadpop. ‘Jaap en Gerdientje’ van Anne de Vries heb ik wel honderd keer gelezen en we konden als kind zonder gevaar de hele buurt onveilig maken … Geen wegwerpverpakkingen uit de buurtsuper, maar een onsje biscuitjes of een pond bruine bonen van de kruidenier. Een feest der herkenning? Ja, maar de tekst en de prachtige foto’s in het boek vertellen mij ook veel nieuwe feiten. Bijvoorbeeld over de ouderenzorg in de vijftiger jaren en de komst van de AOW (1956) voor de ‘ouden van dagen’ van toen. Niet zozeer de anekdotes, maar vooral de feiten en achtergronden maken dit boek voor mij zo waardevol. Nog eens herinnerd worden aan ‘toen’ maakt het extra bijzonder!

Annegreet van Bergen, Gouden jaren
ISBN 9789045023540
Uitgever: Atlas Contact
Prijs: € 19,99 (ook als E-book)

Details

Gepubliceerd: 25 juli 2014

Hits: 1203

iets van het leven te maken. Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83 ¼ jaar

 ‘Geen zin is gelogen, maar niet elk woord is waar’ is het antwoord van Hendrik Groen op de vraag of zijn roman autobiografisch is. Het had zomaar gekund dat de Hendrik van de cover aan de hand van dagboekfragmenten zelf een jaar beschrijft van zijn leven in een Amsterdams verzorgingshuis. Cover en inhoud passen perfect bij elkaar! De vraag naar het echte bestaan van Hendrik verdwijnt al lezend. Hij schrijft over Graeme, Evert, Eefje en al die andere bewoners van het huis en vooral over hoe hij – soms op zijn bromstoel, zijn scootmobiel - daarin zijn weg vindt. De ups en downs. Haalt hij het jaar nog? En volgend jaar? Hij wil graag een huis zonder geklaag, gezeur en gejammer. Een beetje kankeren mag wel, ‘anders mag ik er zelf niet in.’ Het valt niet mee om jezelf doelen te stellen in een omgeving waarin de mensen van kopje koffie naar kopje thee gaan. Hendrik doet verwoede pogingen: ‘Gewoon hard werken om ervoor te zorgen dat elke dag de moeite waard is’. Of in ieder geval een op de twee dagen. Rustdagen moeten er ook zijn, net als in de Tour.

Later in het jaar: Hendrik probeert elke dag te blijven schrijven, de krant te lezen, een beetje tv te kijken thee te drinken en voor het raam te zitten. Bejaarder kan het niet. Hij weet niet waar hij de energie vandaan moet halen voor iets anders. Altijd heeft hij afgegeven op zuchten en klagen, maar nu komt het er voor hemzelf op aan ‘Hendrik Groen, bewijs jezelf en anderen een dienst en geef jezelf een flinke schop onder je komt.’ Een uitje misschien? Dat was het eerste stapje op de weg omhoog. Aan het eind van het jaar: ‘Zolang er plannen zijn is er leven’. Hendrik gaat een nieuwe agenda kopen en een nieuw aantekenboekje.

Anjo: Een geweldig boek en dus een regelrechte aanrader. Een indrukwekkend verslag van de samenleving die verzorgingshuis heet, waarvan Hendrik deel uitmaakt, maar tegelijkertijd de beschrijver is. Met observaties, kritische kanttekeningen aan zijn eigen adres, dat van medebewoners, personeel en de samenleving. Prachtig vormgegeven met Hendrik zelf voorop!

Hendrik Groen, Pogingen iets van het leven te maken
ISBN 9789029089975
Uitgever: Meulenhoff, Amsterdam
Prijs: € 18,95

Details

Gepubliceerd: 07 juli 2014

Hits: 1260

een naam als een piano. Oma’s zijn niet altijd grootmoeder geweest. Daarvoor waren ze moeder, mevrouw, meisje, kindje, baby en dáárvoor waren ze zo klein dat niemand hen kon zien … Onvoorstelbaar voor kleinkinderen. In ‘Josephina’ vertelt een kleinzoon over zijn oma Josephina Florence. Josephine is wel eens de weg kwijt, noemt dingen niet zoals ze heten of denkt dat ze een meisje is. Later gaat ze in het schilderij wonen dat tegenover haar stoel hangt. Hoezo later?
Een bijzonder prentenboek waaruit de verwondering van een kind spreekt over de voorgeschiedenis van zijn oma.

Anjo: Voor kleinkinderen is oma gewoon oma en zal ze dat altijd blijven. Ze heeft geen vroeger en geen later. In dit prachtige prentenboek vertelt een kleinzoon het verhaal van zijn oma. Van toen ze net iets groter was dan niks, totdat ze de weg in haar hoofd niet altijd meer kan vinden. Later hoort er gewoon bij. Niks oma’s hoeven niets meer te worden …! Later wordt ze een tuin, denkt haar kleinzoon. Met zijn opa en een piano, hoopt hij.
Dit boek rekent op een bijzondere manier af met vastgeroeste ideeën over grootouders. Weer een prentenboek dus voor alle leeftijden! Mooi geschreven en goed geïllustreerd en geweldig om samen met je kleinkind te bespreken en daarmee ook een geweldig cadeau voor oud en jong!

Jaap Robben en Merel Eyckerman, Josephina, een naam als een piano
ISBN 9789058388094
Uitgever: De Eenhoorn
Prijs: € 14,50

Details

Gepubliceerd: 20 juni 2014

Hits: 1291

In de serie themaboeken van Peter van Straaten verscheen Niet doen opa als zevende deel. Na Zo zijn we niet getrouwd, Weet mama hiervan? en Heeft het gesmaakt? bijvoorbeeld. Op de Van Straaten-manier worden alle mogelijke misverstanden tussen grootouders, kinderen en kleinkinderen blootgelegd. Dat levert meesterlijke plaatjes op. Geestig, plagerig en altijd raak. De generatiekloof in scènes, waarin grootouders, hun kinderen en kleinkinderen figureren met opa als hoofdrolspeler. Beetje onhandig, overdreven kinderlijk om aansluiting te vinden bij kleinzoon of kleindochter, nukkig, zorgzaam, hulpeloos of ouderwets. Een geweldig boek en een prachtig cadeau voor verse grootouders.

Anjo: een echte Van Straaten. Onovertroffen! Met een paar lijnen schetst hij een herkenbare situatie tussen opa en kleinzoon. Opa wil zijn kleinzoontje die heel dicht bij de waterkant staat tegenhouden: ‘voorzichtig, ventje! Je kunt nog niet zwemmen en opa al bijna niet meer!’ Herkenbaar: opa is in slaap gevallen op de bank, terwijl hij aan het voorlezen is … Kleinzoon: ‘sst …opa slaapt!’. Het blijft niet bij jonge kleinkinderen. Het is vooral een kijkboek en net als met columnbundels is het een boek om steeds opnieuw even in te duiken en van te snoepen. Een feest van herkenning!

Peter van Straaten, Niet doen opa
Isbn 9789076168999
Uitgever: De Harmonie
Prijs: € 14,90